-
1.
ktoś, kto zawodowo zajmuje się ubojem zwierząt i obróbką mięsa -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
zawody
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
synonimy: rzezacz
-
- miejscowy rzeźnik
- rzeźnicy i wędliniarze; masarze i rzeźnicy, piekarze i rzeźnicy
- zawód rzeźnika; cech rzeźników
- przypominać rzeźnika
- zostać rzeźnikiem
-
Na trzy dni przed stypą przyjechał rzeźnik, żeby z dwóch wielkich prosiaków wyczarować pęta kiełbas [...].
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Sezon na papierówki, 2003
Najstarszy wiekiem i pracą w zawodzie miasteczkowy rzeźnik podchodził do każdego z przywiedzionych baranów i sprawdzał jego poroże, ślepia, wełnę, jak też kulę tłuszczu zebraną na krótkim ogonie.
źródło: NKJP: Tadeusz Nowak: Półbaśnie, 1986
Przychodzi chłop z 50 kg mięsa i poleca zrobić kiełbasę. Rzeźnika nie obchodzi, ile to mięso go kosztowało, tylko przerabia i bierze swoją marżę.
źródło: NKJP: Jan Dziadul: Lewy urobek, łatwy za robek, Polityka, 2002-05-25
[...] rzeźnicy przyszli dokonać uboju stada na farmie [...].
źródło: NKJP: (PAP): Darowane życie, Dziennik Polski, 2001-04-27
Przywilejem pierwszego mistrza z cechu rzeźników było zabicie byka, dokonywane przed pałacem Dożów, gdzie na wzniesionych drewnianych trybunach siedzieli najwięksi panowie weneccy, a wśród nich doża.
źródło: NKJP: Dagmara Wiergowska: Pocztówka z Wenecji, Dodatek do Gazety Wyborczej, 1996-02-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzeźnik
rzeźnicy
ndepr rzeźniki
depr D. rzeźnika
rzeźników
C. rzeźnikowi
rzeźnikom
B. rzeźnika
rzeźników
N. rzeźnikiem
rzeźnikami
Ms. rzeźniku
rzeźnikach
W. rzeźniku
rzeźnicy
ndepr rzeźniki
depr -
Wyraz oznaczający pierwotnie wykonawcę czynności. W etymologicznym związku z rzeczownikiem rzeź < psł. *rězь ż. ‘cięcie, rżnięcie’ (z przyrostkiem *-ь) od psł. *rězati ‘ciąć, rżnąć’ (pol. rzezać).