-
4.
pot. używane w stosunku do osoby, do której mówiący czuje niechęć i chce to wyrazić -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Nie tylko doprowadził sprawę do końca, ale mógł jeszcze utrzeć nosa zarozumiałej i apodyktycznej francy, jak po cichu nazywał Pająkowską.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
Jakby ktoś taki mieszkał w sąsiedztwie, to byłbym pewien, że mam sąsiadkę wariatkę i francę, i bałbym się jej potwornie, i unikał jak ognia, i ani trochę nie zdziwił, jakby się któregoś dnia okazało, że ta dziwna pani jest wielką pisarką.
źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Oblicze noblistki, Polityka, 2004-10-16
- Zabiję francę! - pomyślałem, gdy jej koścista dłoń spoczęła na ostatniej książce.
źródło: NKJP: Interia
Co za franca z niego! Nawet nie odpisał na list!
źródło: Internet: forum.gazeta.pl
Głupie france, nawet nie umiecie myśleć!
źródło: Internet: nie-ja.fotolog.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. franca
france
D. francy
franc
C. francy
francom
B. francę
france
N. francą
francami
Ms. francy
francach
W. franco
france
-
niem. Franze, Franzose
Od: Francja - kiłę nazywano "chorobą francuską" dlatego, że pierwsza jej epidemia w Europie wybuchła pod koniec XV w. we Francji po wyprawie żołnierzy francuskich do Włoch (Rzym i Neapol, 1494-1495), gdzie z kolei przywieźli ją prawdopodobnie z Karaibów uczestnicy pierwszej wyprawy Krzysztofa Kolumba.