kłócić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

być niezgodnym z czymś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

prawdy i wartości życiowe

	synonimy:	wadzić się
	antonimy:	pasować

coś kłóci się z charakterem czegoś, z faktami, z ideą, z logiką czegoś, z oczekiwaniami, z poczuciem sprawiedliwości, z prawem, z wiarą, z wizerunkiem, z zasadami
kłócić się nieco; wyraźnie

	„Sprzeciw nie kłóci się zasadniczo z postawą solidarności” - pisze kardynał Wojtyła. źródło: NKJP: Maciej Zięba: Niezwykły pontyfikat / z M. Ziębą rozmawia Adam Pawłowicz, 1997
	Militarna elewacja kawiarenki internetowej mocno kłóci się z architekturą osiedla. źródło: NKJP: Janusz Ryszkowski: Szpeci na mur ..., Dziennik Bałtycki, 2004-04-29
	Obserwujemy ostatnio w naszym kraju różne mody na „zdrowe życie”, [...] polegające na popularyzacji diet kłócących się nie tylko z fizjologią człowieka, ale również ze zdrowym rozsądkiem. źródło: NKJP: Joanna Lewandowska-Magiera: Edukacja prozdrowotna w młodszym wieku szkolnym, Wychowawca nr 189, 2008-09
	Oszczędność i nuworyszostwo kłóciły się w każdym szczególe urządzenia domu; miało się wrażenie, że pan Ściepko, kupując nawet mydelniczkę, myślał o lokacie pieniądza. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Balzakiana, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kłóciłem się +(e)m się kłócił	kłóciłam się +(e)m się kłóciła	kłóciłom się +(e)m się kłóciło	kłóciliśmy się +(e)śmy się kłócili	kłóciłyśmy się +(e)śmy się kłóciły
2 os.	kłóciłeś się +(e)ś się kłócił	kłóciłaś się +(e)ś się kłóciła	kłóciłoś się +(e)ś się kłóciło	kłóciliście się +(e)ście się kłócili	kłóciłyście się +(e)ście się kłóciły
3 os.	kłócił się	kłóciła się	kłóciło się	kłócili się	kłóciły się

bezosobnik: kłócono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się kłócił będę się kłócić	będę się kłóciła będę się kłócić	będę się kłóciło będę się kłócić	będziemy się kłócili będziemy się kłócić	będziemy się kłóciły będziemy się kłócić
2 os.	będziesz się kłócił będziesz się kłócić	będziesz się kłóciła będziesz się kłócić	będziesz się kłóciło będziesz się kłócić	będziecie się kłócili będziecie się kłócić	będziecie się kłóciły będziecie się kłócić
3 os.	będzie się kłócił będzie się kłócić	będzie się kłóciła będzie się kłócić	będzie się kłóciło będzie się kłócić	będą się kłócili będą się kłócić	będą się kłóciły będą się kłócić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kłóćmy się
2 os.	kłóć się	kłóćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kłóciłbym się bym się kłócił	kłóciłabym się bym się kłóciła	kłóciłobym się bym się kłóciło	kłócilibyśmy się byśmy się kłócili	kłóciłybyśmy się byśmy się kłóciły
2 os.	kłóciłbyś się byś się kłócił	kłóciłabyś się byś się kłóciła	kłóciłobyś się byś się kłóciło	kłócilibyście się byście się kłócili	kłóciłybyście się byście się kłóciły
3 os.	kłóciłby się by się kłócił	kłóciłaby się by się kłóciła	kłóciłoby się by się kłóciło	kłóciliby się by się kłócili	kłóciłyby się by się kłóciły

bezosobnik: kłócono by się

bezokolicznik: kłócić się

imiesłów przysłówkowy współczesny: kłócąc się

gerundium: kłócenie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: kłócący się

Rz_nieżywotny	+	kłócić się	+	z CZYM
Rz_{nieżywotny; pl}	+	kłócić się	+

psł. *koltiti sę 'spierać się'