-
2.
przepełnić się jakimś uczuciem -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- głos, krzyk, szept nabrzmiał czymś
- nabrzmieć gniewem, ironią, lękiem, namiętnością, pożądaniem, przerażeniem, rozczarowaniem, złością
-
E, dawajcie - powiedziała ze zniecierpliwieniem. - Będziecie oglądać i oglądać - głos jej nabrzmiał gniewem - a nie potraficie powiedzieć, czyście gdzie nie widzieli.
źródło: KWSJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
Kamienny spokój starca prysł w jednej chwili. Oblicze jego nabrzmiało wściekłością.
źródło: KWSJP: Artur Klingen: Kawaler pokutnego krzyża, 1976
Nogensową poniosło, głos nabrzmiał gniewem i rozczarowaniem.
źródło: KWSJP: Theo Harych: Morderstwo bez kary, 1965
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. nabrzmieję
nabrzmiejemy
2 os. nabrzmiejesz
nabrzmiejecie
3 os. nabrzmieje
nabrzmieją
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. nabrzmiałem
+(e)m nabrzmiał
nabrzmiałam
+(e)m nabrzmiała
nabrzmiałom
+(e)m nabrzmiało
nabrzmieliśmy
+(e)śmy nabrzmieli
nabrzmiałyśmy
+(e)śmy nabrzmiały
2 os. nabrzmiałeś
+(e)ś nabrzmiał
nabrzmiałaś
+(e)ś nabrzmiała
nabrzmiałoś
+(e)ś nabrzmiało
nabrzmieliście
+(e)ście nabrzmieli
nabrzmiałyście
+(e)ście nabrzmiały
3 os. nabrzmiał
nabrzmiała
nabrzmiało
nabrzmieli
nabrzmiały
bezosobnik: nabrzmiano
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. nabrzmiejmy
2 os. nabrzmiej
nabrzmiejcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. nabrzmiałbym
bym nabrzmiał
nabrzmiałabym
bym nabrzmiała
nabrzmiałobym
bym nabrzmiało
nabrzmielibyśmy
byśmy nabrzmieli
nabrzmiałybyśmy
byśmy nabrzmiały
2 os. nabrzmiałbyś
byś nabrzmiał
nabrzmiałabyś
byś nabrzmiała
nabrzmiałobyś
byś nabrzmiało
nabrzmielibyście
byście nabrzmieli
nabrzmiałybyście
byście nabrzmiały
3 os. nabrzmiałby
by nabrzmiał
nabrzmiałaby
by nabrzmiała
nabrzmiałoby
by nabrzmiało
nabrzmieliby
by nabrzmieli
nabrzmiałyby
by nabrzmiały
bezosobnik: nabrzmiano by
bezokolicznik: nabrzmieć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: nabrzmiawszy
gerundium: nabrzmienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nabrzmienie
nabrzmienia
D. nabrzmienia
nabrzmień
C. nabrzmieniu
nabrzmieniom
B. nabrzmienie
nabrzmienia
N. nabrzmieniem
nabrzmieniami
Ms. nabrzmieniu
nabrzmieniach
W. nabrzmienie
nabrzmienia
odpowiednik aspektowy: nabrzmiewać
-
Rznieżywotny + nabrzmieć + CZYM -
Czasownik z przedrostkiem na- od psł. dial. *brьněti 'pęcznieć, puchnąć, obrzmiewać', etymologicznie tożsamego z psł. *brьněti 'wydawać dźwięk, dźwięczeć, brzęczeć', przy czym rozwój znaczeniowy nastąpił od 'wydawać dźwięk' do 'pęcznieć'; zob. brzmieć