wypalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zniszczyć coś ogniem lub działaniem wysokiej temperatury

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

temperatura i ogień

Kobieta żaliła się, iż susza wypaliła wszystkie zbiory.

źródło: NKJP: Pogoda dla bogaczy, Dziennik Polski, 2000-01-22

W czasie pierwszej wyprawy słońce wypaliło trawę na stepach, a woda w rzekach powysychała.

źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957

Ogień wypalił doszczętnie całą roślinność planety [...].

źródło: NKJP: Piotr Cieśliński: Ciemna materia i dinozaury, Gazeta Wyborcza, 1997-01-17

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypaliłem +(e)m wypalił	wypaliłam +(e)m wypaliła	wypaliłom +(e)m wypaliło	wypaliliśmy +(e)śmy wypalili	wypaliłyśmy +(e)śmy wypaliły
2 os.	wypaliłeś +(e)ś wypalił	wypaliłaś +(e)ś wypaliła	wypaliłoś +(e)ś wypaliło	wypaliliście +(e)ście wypalili	wypaliłyście +(e)ście wypaliły
3 os.	wypalił	wypaliła	wypaliło	wypalili	wypaliły

bezosobnik: wypalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypalmy
2 os.	wypal	wypalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypaliłbym bym wypalił	wypaliłabym bym wypaliła	wypaliłobym bym wypaliło	wypalilibyśmy byśmy wypalili	wypaliłybyśmy byśmy wypaliły
2 os.	wypaliłbyś byś wypalił	wypaliłabyś byś wypaliła	wypaliłobyś byś wypaliło	wypalilibyście byście wypalili	wypaliłybyście byście wypaliły
3 os.	wypaliłby by wypalił	wypaliłaby by wypaliła	wypaliłoby by wypaliło	wypaliliby by wypalili	wypaliłyby by wypaliły

bezosobnik: wypalono by

bezokolicznik: wypalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypaliwszy

gerundium: wypalenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wypalony

odpowiednik aspektowy: wypalać

+

wypalić

+

CO

Zob. palić