wypalić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypaliłem się +(e)m się wypalił	wypaliłam się +(e)m się wypaliła	wypaliłom się +(e)m się wypaliło	wypaliliśmy się +(e)śmy się wypalili	wypaliłyśmy się +(e)śmy się wypaliły
2 os.	wypaliłeś się +(e)ś się wypalił	wypaliłaś się +(e)ś się wypaliła	wypaliłoś się +(e)ś się wypaliło	wypaliliście się +(e)ście się wypalili	wypaliłyście się +(e)ście się wypaliły
3 os.	wypalił się	wypaliła się	wypaliło się	wypalili się	wypaliły się

bezosobnik: wypalono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wypalmy się
2 os.	wypal się	wypalcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wypaliłbym się bym się wypalił	wypaliłabym się bym się wypaliła	wypaliłobym się bym się wypaliło	wypalilibyśmy się byśmy się wypalili	wypaliłybyśmy się byśmy się wypaliły
2 os.	wypaliłbyś się byś się wypalił	wypaliłabyś się byś się wypaliła	wypaliłobyś się byś się wypaliło	wypalilibyście się byście się wypalili	wypaliłybyście się byście się wypaliły
3 os.	wypaliłby się by się wypalił	wypaliłaby się by się wypaliła	wypaliłoby się by się wypaliło	wypaliliby się by się wypalili	wypaliłyby się by się wypaliły

bezosobnik: wypalono by się

bezokolicznik: wypalić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wypaliwszy się

gerundium: wypalenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wypalać się

Zob. palić