walka - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

dążenie do pokonania przeciwnika w jakimś sporze bądź rywalizacji

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

bezlitosna, prawdziwa, zaciekła walka; walka ekonomiczna, ideologiczna, klasowa, polityczna; walki frakcyjne, wewnątrzpartyjne, wewnętrzne
walki klas, stronnictw
walka klasyków z romantykami
walka między prezydentem a premierem; z konkurentami, z przeciwnikiem; z koalicją, z Kościołem, z opozycją, z prawicą, z władzą;
walki i kłótnie
walka rozgorzała
prowadzić, stoczyć, zaostrzyć; przegrać walkę

	Posłużył się archiwami komunistycznej bezpieki w walce z przeciwnikami politycznymi. źródło: NKJP: Artur Domosławski, Gazeta Wyborcza, 1997-08-26
	W łonie KC PPR rzeczywiście toczyła się wtedy ostra walka frakcyjna. Frakcja kierowana przez Gomułkę zajmowała stanowisko, że [...] należy się przyłączyć do londyńskiej Rady Jedności Narodowej. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997
	Zawsze proponuję lewicy, by odeszła od ideologicznej walki z prawicą i przeszła na spory o gospodarkę. źródło: NKJP: Tadeusz Zachurski: Rozmowa Wprost, Wprost, 1998
	Falandysz jest [...] pomysłodawcą wykorzystania w walce z koalicją zaskarżania do Trybunału Konstytucyjnego ustaw przed ich podpisaniem. źródło: NKJP: Agnieszka Kublik: Spuścizna prezydenckiego prawnika, Gazeta Wyborcza, 1995-09-21
	Zdarzenie to było fragmentem walki stronnictw emigracyjnych, przeniesionej ze sfery politycznej na wojsko. źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie: od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	walka	+	(KOGO) + (z KIM)
	+	walka	+	(między/pomiędzy KIM a KIM)

z st.czes. válka 'bój, bitwa, walka', 'wojna'

Od: st.czes. valeti 'walczyć, bojować; wlec, włóczyć'.