-
1.
książk. zwycięstwo -
[trjumf] lub [trjũf], lub [tryjumf], lub [tryjũf], rzadziej [trijumf] lub [triũf]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
synonimy: wiktoria
wygrana
zwycięstwo
antonimy: klęska
niepowodzenie
porażka
przegrana
-
- ostateczny, wielki; pośmiertny; wyborczy tryumf
- tryumf dobra, idei, miłości, prawdy, rozumu, sprawiedliwości, woli, wolności, zła; chrześcijaństwa, demokracji; nauki
- odnieść/odnosić tryumf
-
Był to szósty tryumf Edberga w turniejach wielkoszlemowych. Dwa razy wygrał Australian Open (1985, 87), Wimbledon (1988, 90) i US Open (1991, 92).
źródło: NKJP: Tenis - US Open, Gazeta Wyborcza, 1992-09-15
Obecna edycja amatorskich rozgrywek piłki siatkowej w Raciborzu prawdopodobnie zakończy się tryumfem ekipy z Kędzierzyna. Zupełną niewiadomą jest jednak obsada drugiego miejsca.
źródło: NKJP: (ma.w): Darli ostro parkiet , Nowiny Raciborskie, 2002-01-23
Nieznajomy, wbrew jego oczekiwaniom, nie zaśmiał się złowieszczo, wprost przeciwnie, wcale nie wyglądał na uradowanego tryumfem w negocjacjach.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Nawet imponujące tryumfy medycyny nad chorobą i bólem fizycznym — wartości najbardziej bezsporne, najbardziej oczywiste — nie od dziś skojarzone są ze zjawiskami budzącymi niepokój nie filozofów bynajmniej ani proroków religijnych, ale samych lekarzy.
źródło: NKJP: Leszek Kołakowski: Obecność mitu, 1974
Nie wolno nam ani na chwilę tracić wiary, że wojna ta skończyć się może jedynie zwycięstwem słusznej sprawy, tryumfem dobra nad złem, wolności nad niewolnictwem.
źródło: NKJP: Andrzej Chmielarz, Gazeta Wyborcza, 1995-01-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. tryumf
tryumfy
D. tryumfu
tryumfów
C. tryumfowi
tryumfom
B. tryumf
tryumfy
N. tryumfem
tryumfami
Ms. tryumfie
tryumfach
W. tryumfie
tryumfy
-
+ tryumf + (KOGO/CZEGO) + (nad KIM/CZYM) -
łac. triumphus
Od: triumf