wpakować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

umieścić coś gdzieś szybko, gwałtownie lub z wysiłkiem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

człowiek, mężczyzna wpakował, dziewczyna, kobieta wpakowała
wpakować piłkę, strzał
wpakować jedzenie do buzi, do ust, palec do nosa, do ucha, do ust, ręce do kieszeni
wpakować ołów, kulę między żebra
wpakować komuś kulę, kulkę w łeb
wpakować nóż pod żebra
wpakować cygaro w usta, magazynek w brzuch
wpakować piłkę do bramki, do kosza, do siatki
wpakować piłkę pod poprzeczkę
wpakować w róg siatki, w słupek
wpakować szybko, szczupakiem, wiele razy, zręcznie

	Mirella wpakowała do ust garść czereśni przygotowanych na kompot. źródło: NKJP: Krystyna Boglar: Zobaczysz, że pewnego dnia..., 1996
	W zamieszaniu najprzytomniej zachował się Zygmunt, który z trzech metrów wpakował piłkę do siatki. źródło: NKJP: Znowu mizernie, Sztafeta nr 42, 2002
	Rozejrzał się niespokojnie [...], wpakował palec w nos, tam szukając natchnienia, lecz, ponaglany przez herolda, westchnął żałośnie i wysupławszy ze skórzanego woreczka pieniądze, zaczął po sztuce wyliczać na ręce handlarzowi. źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1996
	Rzucił ścierkę na stół, wpakował cygaro w usta i zamaszyście, rozkracznie wyszedł z umywalni [...]. źródło: NKJP: Henryk Worcell: Zaklęte rewiry, 1989
	[...] goniłem za typem, który mógł mi wpakować kawałek ołowiu między żebra! źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego SA, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wpakowałem +(e)m wpakował	wpakowałam +(e)m wpakowała	wpakowałom +(e)m wpakowało	wpakowaliśmy +(e)śmy wpakowali	wpakowałyśmy +(e)śmy wpakowały
2 os.	wpakowałeś +(e)ś wpakował	wpakowałaś +(e)ś wpakowała	wpakowałoś +(e)ś wpakowało	wpakowaliście +(e)ście wpakowali	wpakowałyście +(e)ście wpakowały
3 os.	wpakował	wpakowała	wpakowało	wpakowali	wpakowały

bezosobnik: wpakowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wpakujmy
2 os.	wpakuj	wpakujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wpakowałbym bym wpakował	wpakowałabym bym wpakowała	wpakowałobym bym wpakowało	wpakowalibyśmy byśmy wpakowali	wpakowałybyśmy byśmy wpakowały
2 os.	wpakowałbyś byś wpakował	wpakowałabyś byś wpakowała	wpakowałobyś byś wpakowało	wpakowalibyście byście wpakowali	wpakowałybyście byście wpakowały
3 os.	wpakowałby by wpakował	wpakowałaby by wpakowała	wpakowałoby by wpakowało	wpakowaliby by wpakowali	wpakowałyby by wpakowały

bezosobnik: wpakowano by

bezokolicznik: wpakować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wpakowawszy

gerundium: wpakowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wpakowany

odpowiedniki aspektowe: wpakowywać , pakować

Rz_osobowy

+

wpakować

+

CO + GDZIE

Od: pakować