-
2.
pomieszczenie mieszkalne w klasztorze -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
miejsca i instytucje związane z religią i kościołem -
- cela klasztorna, zakonna
- cela zakonnika; klasztoru
-
Między innymi miał dążyć do doprowadzenia wody bieżącej do cel zakonników, czym zaniepokoił swoich konfratrów, od wieków prowadzących żywot prosty i ubogi.
źródło: NKJP: K. Jakubowski: Proboszcz parafii Unierzyż dobrowolnie zrezygnował z zajmowanego stanowiska, Tygodnik Ciechanowski, 2007-07-26
[...] spałam na łóżku, chyba przygotowanym dla pokutników, tak było twarde, ale rano dowiedziałam się, że spałam w celi zakonnej jezuity.
źródło: NKJP: Krystyna Janda: Małpa, 2004
Wznosiła się coraz wyżej, ku Bogu. Jej diabeł został sam. Szwendał się bezsilnie po Hiszpanii, aż zobaczył nocą 1582 roku to, co wszyscy widzieli – światło nad całym królestwem, rozchodzące się z celi umierającej świętej.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Światowidz, 2001
Rozglądam się, śmiesznie mieszka ten ksiądz; właściwie jego kawalerka jest klasztorną celą: wąska leżanka, stół, trzy krzesła, kuchenka we wnęce i ściana książek: kilka tysięcy dzieł bezpośrednio lub pośrednio mówiących o Bogu, bo na pewno wedle takiego kryterium gromadził księgozbiór.
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 2003
Po latach, odpoczywając w celi rodzimego klasztoru, owiani resztkami odległych aromatów, skrywający wstydliwie w fałdach habitu sprośne tatuaże na przedramionach i marynarskiej piersi, obracali klucz w zamku, a obruszoną cegłę - w murze, i noce całe spędzali na rozkoszowaniu się swoimi kolekcjami cudów.
źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. cela
cele
D. celi
celi
neut cel
char C. celi
celom
B. celę
cele
N. celą
celami
Ms. celi
celach
W. celo
cele
-
+ cela + (KOGO/CZEGO) -
niem. Zelle