-
3.
praw. nadanie mocy prawnej jakiemuś dokumentowi lub aktowi poprzez zatwierdzenie go przez władzę wyższą -
[saŋkcja] lub [sankcja]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
- sankcja cesarska, królewska, monarsza; prawna
- sankcja Senatu
- uzyskać sankcję
-
[...] pierwszy statut w niewytłumaczony sposób zaginął w kancelarii Uniwersytetu, musiano więc wnieść sprawę powtórnie i dnia 3 maja 1928 r. statut Korporacji „Lauda” uzyskał sankcję Senatu.
źródło: Internet
W redagowaniu tekstu, bez wątpienia, odcisnęła się indywidualność wojewody Prażmowskiego. Projekt ten, któremu następnie zarzucono, że został przygotowany przez wojewodę bez niezbędnego konsensu innych dygnitarzy mazowieckich, przedstawił Prażmowski na sejmie krakowskim na początku 1532 r., lecz nie uzyskał królewskiej aprobaty (opinie, co do tego, czy ów projekt uzyskał sankcje królewskie w literaturze są podzielone).
źródło: Internet
I dlatego chcę powtórzyć na koniec: to jest ustawa, która cofa nas do okresu państwa komunistycznego. Tyle że to wtedy robiliście bezprawnie, dlatego chcecie teraz uzyskać sankcję prawną od demokratycznie wybranego Sejmu.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 23.05.2002 r.
Sejm Krajowy uchwalił przedstawiony projekt ustawy na posiedzeniu w dniu 3 listopada 1908 r. Uchwała Sejmu uzyskała sankcję monarszą 13 listopada 1909 r. i została ogłoszona w Dzienniku ustaw krajowych nr 148.
źródło: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sankcja
sankcje
D. sankcji
sankcji
neut sankcyj
char C. sankcji
sankcjom
B. sankcję
sankcje
N. sankcją
sankcjami
Ms. sankcji
sankcjach
W. sankcjo
sankcje
-
internac.
ang. sanction
fr. sanction
niem. Sanktion
z łac. sanctiō, sanctiōnis 'nakaz prawny, klauzula <sankcja, aprobata> prawna; sankcja karna' < sancīre 'uświęcać; ustalać; pozwalać; karać'