więzień - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

osoba, która nie może uwolnić się spod wpływu jakichś okoliczności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

synonimy:

niewolnik

więzień biurokracji; jakiegoś sposobu myślenia, rozumowania; (własnej) subiektywności; (własnej) ideologii; (własnej) pamięci, przeszłości; (własnej) starości; (własnej) samotności; miłości; (swoich) zwycięstw; (własnego) urzędu; (własnej) polityki; (swojej) roli; odchudzania; demokracji sondażowej; (panującego) systemu
stać się, być, zostać więźniem czegoś

	Nie umiem i nie chcę o tym zapomnieć. Nie chcę również stać się więźniem własnej pamięci. źródło: NKJP: Polski nie musi być na mapie politycznej Europy, Gazeta Wyborcza, 1995-04-22
	Kuczma stał się więźniem własnej polityki, dalekiej od zapowiadanej ponadpartyjności. źródło: NKJP: Dokąd idziesz, Ukraino?, Dziennik Polski, 2001-04-27
	[...] zostaliśmy więźniami przeszłości i walki, a to już nie o walkę chodzi, lecz o pracę i demokrację. źródło: NKJP: Po 22 latach, Dziennik Polski, 2002-09-02
	Wielcy sportowcy stają się [...] w pewnym momencie więźniami swoich zwycięstw. źródło: NKJP: Zdzisław Ambroziak: Ile razy można, Gazeta Wyborcza, 1995-07-29
	Często stajemy się więźniami konwencjonalnych sposobów myślenia, tradycyjnych metod i najświętszej litanii rutyny. źródło: NKJP: Guy Kawasaki: Jak doprowadzić konkurencję do szału?, Gazeta Wyborcza, 1995-07-24

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

+

więzień

+

CZEGO