-
1.a
ekspresywnie o słońcu - ciele niebieskim widocznym na niebie -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
słońce i księżyc, pory dnia -
- złote, złociste; jasne; wschodzące; wiosenne; kwietniowe, lipcowe, sierpniowe; popołudniowe, poranne, ranne słonko
- słonko za oknem
- słonko na niebie; na dworze
- słonko, deszczyk; słonko i jasność; kwiaty, słonko; wiaterek, słonko
- promyczki słonka
- słonko wyszło, wzeszło, wyłoniło się; świeciło, przyświecało; zajaśniało; grzało, dogrzało, przygrzewało; przypiekało; zaszło; wschodzi; świeci, przyświeca; grzeje, ogrzewa, dogrzewa; wstanie, wzejdzie; zajdzie
- patrzeć na słonko
- żółty jak słonko
- rozjaśnić się jak słonko
-
Rano obudziłam się bardzo wcześnie, wesoła i pełna zapału. To mój pierwszy, wolny weekend od bardzo dawna, w dodatku słonko przyświecało tak radośnie!
źródło: NKJP: Marek Soból: Mojry, 2005
Pogoda była piękna, słonko przygrzewało, moskity przestały kłuć i brzęczeć koło uszu.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Kwiaty jakby śmiały się do słonka jasnego.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
Wśród zrudziałych kęp trawy na wale Wilgi zieleniły się odważnie świeże jej kępki i rozwierały ku słonku białe, postrzępione korony ostatnie jesienne stokrotki.
źródło: NKJP: Łukasz Kamykowski: Dom między lipą a bilbordem, 2008
W ten letni poranek wstałem ze słonkiem. Rozkoszna świeżość niosła się od uciszonego morza [...].
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. słonko
słonka
D. słonka
słonek
C. słonku
słonkom
B. słonko
słonka
N. słonkiem
słonkami
Ms. słonku
słonkach
W. słonko
słonka
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Pierwotne zdrobnienie z przyrostkiem -ko od podstawowego psł. *sl̥nь > sl̥no (r.n.) 'słońce', którego kontynuanty poświadczone są w pol. dial. słóno , kaszubszczyźnie słono ‘słońce’ (Bor).
Zob. słońce