-
1.b
ekspresywnie o świetle i cieple emitowanym przez słońce -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
słońce i księżyc, pory dnia
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
kolory i światło -
- naturalne słonko
- słonko i (piękna,...) pogoda
- wyjście na słonko
- potrzebować; wpuścić (trochę,...) słonka
- lubić słonko
- wygrzewać się do słonka; pojaśnieć od słonka
- wyjść/wychodzić na słonko
- mrużyć (oczy,...) przed słonkiem
- leżeć na słonku; opalać; grzać, wygrzewać; mienić się na słonku; wylegiwać; iskrzyć się w słonku
-
[...] Wyszedł na słonko, pognał boso przez ściernisko, bo akurat aeroplan przymusowo wylądował w polu [...].
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
Można było usiąść gdzieś do słonka i słuchać niespiesznych opowieści o Mariuszu Zaruskim, Mieczysławie Karłowiczu [...].
źródło: NKJP: Michał Jagiełło: Wołanie w górach: wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach, 1979
Mrużył oczy przed słonkiem [...].
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008
[...] Rano było dobrze, kiedy wygrzałem się na słonku [...].
źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. słonko
słonka
D. słonka
słonek
C. słonku
słonkom
B. słonko
słonka
N. słonkiem
słonkami
Ms. słonku
słonkach
W. słonko
słonka
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Pierwotne zdrobnienie z przyrostkiem -ko od podstawowego psł. *sl̥nь > sl̥no (r.n.) 'słońce', którego kontynuanty poświadczone są w pol. dial. słóno , kaszubszczyźnie słono ‘słońce’ (Bor).
Zob. słońce