-
3.
książk. osoba, która przywraca dawniejszy porządek społeczno-ustrojowy lub jakąś wcześniej istniejącą instytucję -
[restau̯rator]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną -
hiperonimy: odnowiciel
-
W Jerzym Limonie - restauratorze teatru szekspirowskiego w Gdańsku - odkryłam bratnią duszę.
źródło: NKJP: Tadeusz Skutnik: Książę Karol? Nic od pana nie kupię, Dziennik Bałtycki, 2002-03-29
[...] zająć stanowisko w sprawie problemu: Napoleon – kontynuator rewolucji czy restaurator monarchii?
źródło: Internet: losuchowola.edu.pl
Za tragiczne nieporozumienie uznał łudzenie się, że politycy prawicy republikańskiej [...] czy autorytarnej [...] chcieliby i mogli odegrać rolę restauratorów monarchii [...].
źródło: Internet: legitymizm.org
Żydzi w mesjaszu widzieli nie tylko wybawiciela duchowego, ale również restauratora potęgi politycznej Dawida i Salomona.
źródło: NKJP: Internet
Sytuacja zmieniła się jesienią 1689 r., kiedy to restaurator Imperium Otomańskiego, wielki wezyr Mustafa [...] (Albańczyk z pochodzenia), uzyskując posiłki tatarskie, rozpoczął zwycięską kontrofensywę.
źródło: Internet: txt-atrium.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. restaurator
restauratorzy
ndepr restauratory
depr D. restauratora
restauratorów
C. restauratorowi
restauratorom
B. restauratora
restauratorów
N. restauratorem
restauratorami
Ms. restauratorze
restauratorach
W. restauratorze
restauratorzy
ndepr restauratory
depr -
fr. restaurateur
z łac. rēstaurātor 'renowator'