oszołomić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wywrzeć na kimś bardzo silne wrażenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

gwar, przepych, zbytek, zgiełk oszołomił; niezwykłość czegoś, sytuacja oszołomiła kogoś
oszołomić bogactwem, przepychem, różnorodnością czegoś

	Dorota na chwilę zapomniała o pożarze w płucach i bólu nóg. Chyba nawet przyspieszyła, co zakrawało na cud i oszołomiło Monikę do tego stopnia, że zatrzymała się i przez kilka sekund patrzyła z niedowierzaniem na plecy koleżanki. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004
	Zdjął ubranie i skoczył do wody, dał nura w zaczarowany świat korali, a legendarna feeria barw i kształtów oszołomiła go. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zamach na wyspę, 2001
	To nie była budowla mająca oszołomić przepychem i rozmachem. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Wyspy szerszenia, 2008
	Studenci z różnych krajów krzątali się wokół mis i talerzy, a goście - oszołomieni bogactwem zapachów i smaków - martwili się, że nie zdołają wszystkiego spróbować. źródło: NKJP: Paweł Fąfara: Pyszna impreza, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2003-12-08

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oszołomiłem +(e)m oszołomił	oszołomiłam +(e)m oszołomiła	oszołomiłom +(e)m oszołomiło	oszołomiliśmy +(e)śmy oszołomili	oszołomiłyśmy +(e)śmy oszołomiły
2 os.	oszołomiłeś +(e)ś oszołomił	oszołomiłaś +(e)ś oszołomiła	oszołomiłoś +(e)ś oszołomiło	oszołomiliście +(e)ście oszołomili	oszołomiłyście +(e)ście oszołomiły
3 os.	oszołomił	oszołomiła	oszołomiło	oszołomili	oszołomiły

bezosobnik: oszołomiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oszołommy
2 os.	oszołom	oszołomcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oszołomiłbym bym oszołomił	oszołomiłabym bym oszołomiła	oszołomiłobym bym oszołomiło	oszołomilibyśmy byśmy oszołomili	oszołomiłybyśmy byśmy oszołomiły
2 os.	oszołomiłbyś byś oszołomił	oszołomiłabyś byś oszołomiła	oszołomiłobyś byś oszołomiło	oszołomilibyście byście oszołomili	oszołomiłybyście byście oszołomiły
3 os.	oszołomiłby by oszołomił	oszołomiłaby by oszołomiła	oszołomiłoby by oszołomiło	oszołomiliby by oszołomili	oszołomiłyby by oszołomiły

bezosobnik: oszołomiono by

bezokolicznik: oszołomić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oszołomiwszy

gerundium: oszołomienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oszołomiony

odpowiednik aspektowy: oszałamiać

+

oszołomić

+

(KOGO) + (CZYM)

ros. ošełomít' 'ogłuszyć uderzeniem w głowę, oszołomić'