-
2.a
pot. więzienie (kara) -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
więzienie i kara -
Ten wyrazisty, przyjemny głos, taki swojski, obwieszczał łagodnym tonem, używanym w pogadankach, jakie to kary spadły na pewnego poetę fotografującego po kryjomu zamki nad Loarą! Cztery lata ciupy! Wyrok dość łagodny za tak niecne poczynania...
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980
Oto pewnemu rolnikowi z Rzepiennika Suchego grozi parę lat ciupy za nielegalny ubój krowy.
źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Swojski smak, Gazeta Krakowska, Gazeta Krakowska
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ciupa
ciupy
D. ciupy
ciup
C. ciupie
ciupom
B. ciupę
ciupy
N. ciupą
ciupami
Ms. ciupie
ciupach
W. ciupo
ciupy
-
Forma prawdopodobnie spokrewniona z wyrazami dupa , dziupla (zob.).