podziemie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

część budowli znajdująca się poniżej powierzchni ziemi

[pod-ziemie] lub pot. [podź-ziemie]

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Budownictwo

części budowli

hiperonimy:

kondygnacja

klasztorne, kościelne, zamkowe; romańskie, zabytkowe; głębokie, rozległe; ponure, mroczne, tajemnicze podziemia
podziemie/podziemia miasta; budynku, domu, gmachu; pałacu, zamku; kopalni, muzeum, ratusza, więzienia; bazyliki, katedry, klasztoru, kościoła, świątyni
wejście do podziemi
kawiarnia, muzeum; krypta w podziemiach
podziemia kryją coś
zwiedzić/zwiedzać podziemia
schodzić, zejść do podziemi
coś mieści się; pochować kogoś w podziemiach

	W podziemiu hotelu wykuta bezpośrednio w skale łaźnia-cud, przywodząca na myśl baśniowe groty. źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1997
	Wspólnie z Piotrem Skrzyneckim wynoszą gruz z podziemi pałacu Potockich i tworzą miejsce, w którym przez długie lata przecinać się będą muzyczne ścieżki krakowskich kompozytorów. źródło: NKJP: Katarzyna Janowska: Boskie rejony, Polityka, 2001-06-02
	W pierwszym tygodniu mieli mnóstwo roboty u siebie, w izbie, i z urządzeniem drukarni w popałacowym podziemiu. źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1973
	W Rzymie umarł w 1793 roku i został pochowany w podziemiach kościoła S. Andrea delle Fratre. źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie : od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995
	Wędruję jego śladami aż do podziemi kliniki, gdzie mieszczą się niektóre pracownie, biblioteka, audytorium przekształcone na salę kolorowej telewizji. źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Doktor Twardowski, 1981

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

podziemie

+

(CZEGO)

Od wyrażenia przyimkowego pod ziemią ; zob. ziemia