rozproszyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

przestać być skupionym na czymś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	synonimy:	zdekoncentrować się
	antonimy:	ktoś zebrał myśli scentrować się skoncentrować się skupić się

Połączenia

uwaga rozproszyła się; myśli rozproszyły się

Cytaty

Nie ma sensu, jeśli mu na tej niemej autobiografii naprawdę zależy, tracić czasu na szczegóły. Utonę w nich, zanim będę mógł spojrzeć na całe moje życie u progu śmierci. Rozproszę się w nich, zagubię, co ważne, zginie pod natłokiem tego, co nieważne.

źródło: NKJP: Gustaw Herling-Grudziński: Biała noc miłości - opowieść teatralna, 2004

I jeśli Sejm rozproszy się, jeśli chodzi o ten spór, jeśli zgubi się w drobiazgach, to nie udźwigniemy tej odpowiedzialności.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 16.07.1997 r.

Lepiej umieścić na stronie jeden prosty komunikat, który przykuje uwagę, niż pozwolić na to by uwaga użytkownika rozproszyła się w gąszczu treści.

źródło: Internet: mambiznes.pl

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	rozproszę się	rozproszymy się
2 os.	rozproszysz się	rozproszycie się
3 os.	rozproszy się	rozproszą się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozproszyłem się +(e)m się rozproszył	rozproszyłam się +(e)m się rozproszyła	rozproszyłom się +(e)m się rozproszyło	rozproszyliśmy się +(e)śmy się rozproszyli	rozproszyłyśmy się +(e)śmy się rozproszyły
2 os.	rozproszyłeś się +(e)ś się rozproszył	rozproszyłaś się +(e)ś się rozproszyła	rozproszyłoś się +(e)ś się rozproszyło	rozproszyliście się +(e)ście się rozproszyli	rozproszyłyście się +(e)ście się rozproszyły
3 os.	rozproszył się	rozproszyła się	rozproszyło się	rozproszyli się	rozproszyły się

bezosobnik: rozproszono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozproszmy się
2 os.	rozprosz się	rozproszcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozproszyłbym się bym się rozproszył	rozproszyłabym się bym się rozproszyła	rozproszyłobym się bym się rozproszyło	rozproszylibyśmy się byśmy się rozproszyli	rozproszyłybyśmy się byśmy się rozproszyły
2 os.	rozproszyłbyś się byś się rozproszył	rozproszyłabyś się byś się rozproszyła	rozproszyłobyś się byś się rozproszyło	rozproszylibyście się byście się rozproszyli	rozproszyłybyście się byście się rozproszyły
3 os.	rozproszyłby się by się rozproszył	rozproszyłaby się by się rozproszyła	rozproszyłoby się by się rozproszyło	rozproszyliby się by się rozproszyli	rozproszyłyby się by się rozproszyły

bezosobnik: rozproszono by się

bezokolicznik: rozproszyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozproszywszy się

gerundium: rozproszenie się

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rozproszenie się	rozproszenia się
D.	rozproszenia się	rozproszeń się
C.	rozproszeniu się	rozproszeniom się
B.	rozproszenie się	rozproszenia się
N.	rozproszeniem się	rozproszeniami się
Ms.	rozproszeniu się	rozproszeniach się
W.	rozproszenie się	rozproszenia się

odpowiednik aspektowy: rozpraszać się

Składnia

+

rozproszyć się

+

(w CZYM)

Pochodzenie

ogsł. *orz-prošiti sę

Zob. proch , prószyć .