rozproszyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

przestać być przez kogoś odczuwanym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

smutek, strach rozproszył się; nuda, senność rozproszyła się; obawy, podejrzenia, smutne myśli, wątpliwości rozproszyły się

Matka przystanęła i znieruchomiała na moment. Wydawało się, że jej niepokój nie rozproszył się, ale wzrósł.

źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Podróż, 1958

Niebawem wszelkie rozproszyły się wątpliwości, gdy ujrzeliśmy na polanie przed nami podłużny, ogromny kształt zwierza.

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954

Twoje uczucia, plany, potrzeby, wszystko, co tworzyło Twoją osobowość, rozproszyło się, pozostawiając pustkę i ból.

źródło: NKJP: Kuba Jabłoński: Rozwód. Jak go przeżyć?, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozproszyłem się +(e)m się rozproszył	rozproszyłam się +(e)m się rozproszyła	rozproszyłom się +(e)m się rozproszyło	rozproszyliśmy się +(e)śmy się rozproszyli	rozproszyłyśmy się +(e)śmy się rozproszyły
2 os.	rozproszyłeś się +(e)ś się rozproszył	rozproszyłaś się +(e)ś się rozproszyła	rozproszyłoś się +(e)ś się rozproszyło	rozproszyliście się +(e)ście się rozproszyli	rozproszyłyście się +(e)ście się rozproszyły
3 os.	rozproszył się	rozproszyła się	rozproszyło się	rozproszyli się	rozproszyły się

bezosobnik: rozproszono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozproszmy się
2 os.	rozprosz się	rozproszcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozproszyłbym się bym się rozproszył	rozproszyłabym się bym się rozproszyła	rozproszyłobym się bym się rozproszyło	rozproszylibyśmy się byśmy się rozproszyli	rozproszyłybyśmy się byśmy się rozproszyły
2 os.	rozproszyłbyś się byś się rozproszył	rozproszyłabyś się byś się rozproszyła	rozproszyłobyś się byś się rozproszyło	rozproszylibyście się byście się rozproszyli	rozproszyłybyście się byście się rozproszyły
3 os.	rozproszyłby się by się rozproszył	rozproszyłaby się by się rozproszyła	rozproszyłoby się by się rozproszyło	rozproszyliby się by się rozproszyli	rozproszyłyby się by się rozproszyły

bezosobnik: rozproszono by się

bezokolicznik: rozproszyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozproszywszy się

gerundium: rozproszenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozpraszać się

Rz_nieżywotny

+

rozproszyć się

+

ogsł. *orz-prošiti sę

Zob. proch , prószyć .