burzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

wywołując niechęć do kogoś, namawiać do działania przeciw niemu

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Dwukrotną skargą do arcybiskupa zaniesioną zarzucono mu, że burzy lud przeciw księżom, Czechy przeciw Niemcom.

źródło: Internet

Pewna popularna telewizja wzywa do rozruchów 10 kwietnia! Podnieca, budzi złe emocje, burzy ludzi. Ostatnie kilka dni to szczyt propagandowy tej telewizji.

źródło: Internet

Oskarża na lewo i prawo, burzy ludzi przeciwko sobie, doprowadza do tragedii, ale nie potrafi przyznać się do tego, że jego chorobliwa, nieuzasadniona ambicja polityczna doprowadziła brata i wielu niewinnych ludzi do tragedii.

źródło: Internet

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	burzę	burzymy
2 os.	burzysz	burzycie
3 os.	burzy	burzą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	burzyłem +(e)m burzył	burzyłam +(e)m burzyła	burzyłom +(e)m burzyło	burzyliśmy +(e)śmy burzyli	burzyłyśmy +(e)śmy burzyły
2 os.	burzyłeś +(e)ś burzył	burzyłaś +(e)ś burzyła	burzyłoś +(e)ś burzyło	burzyliście +(e)ście burzyli	burzyłyście +(e)ście burzyły
3 os.	burzył	burzyła	burzyło	burzyli	burzyły

bezosobnik: burzono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę burzył będę burzyć	będę burzyła będę burzyć	będę burzyło będę burzyć	będziemy burzyli będziemy burzyć	będziemy burzyły będziemy burzyć
2 os.	będziesz burzył będziesz burzyć	będziesz burzyła będziesz burzyć	będziesz burzyło będziesz burzyć	będziecie burzyli będziecie burzyć	będziecie burzyły będziecie burzyć
3 os.	będzie burzył będzie burzyć	będzie burzyła będzie burzyć	będzie burzyło będzie burzyć	będą burzyli będą burzyć	będą burzyły będą burzyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		burzmy
2 os.	burz	burzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	burzyłbym bym burzył	burzyłabym bym burzyła	burzyłobym bym burzyło	burzylibyśmy byśmy burzyli	burzyłybyśmy byśmy burzyły
2 os.	burzyłbyś byś burzył	burzyłabyś byś burzyła	burzyłobyś byś burzyło	burzylibyście byście burzyli	burzyłybyście byście burzyły
3 os.	burzyłby by burzył	burzyłaby by burzyła	burzyłoby by burzyło	burzyliby by burzyli	burzyłyby by burzyły

bezosobnik: burzono by

bezokolicznik: burzyć

imiesłów przysłówkowy współczesny: burząc

gerundium: burzenie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	burzenie	burzenia
D.	burzenia	burzeń
C.	burzeniu	burzeniom
B.	burzenie	burzenia
N.	burzeniem	burzeniami
Ms.	burzeniu	burzeniach
W.	burzenie	burzenia

imiesłów przymiotnikowy czynny: burzący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	burzący	burzący	burzący	burzące	burząca
D.	burzącego	burzącego	burzącego	burzącego	burzącej
C.	burzącemu	burzącemu	burzącemu	burzącemu	burzącej
B.	burzącego	burzącego	burzący	burzące	burzącą
N.	burzącym	burzącym	burzącym	burzącym	burzącą
Ms.	burzącym	burzącym	burzącym	burzącym	burzącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	burzący	burzący	burzące	burzące
D.	burzących	burzących	burzących	burzących
C.	burzącym	burzącym	burzącym	burzącym
B.	burzących	burzących	burzących	burzące
N.	burzącymi	burzącymi	burzącymi	burzącymi
Ms.	burzących	burzących	burzących	burzących

imiesłów przymiotnikowy bierny: burzony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	burzony	burzony	burzony	burzone	burzona
D.	burzonego	burzonego	burzonego	burzonego	burzonej
C.	burzonemu	burzonemu	burzonemu	burzonemu	burzonej
B.	burzonego	burzonego	burzony	burzone	burzoną
N.	burzonym	burzonym	burzonym	burzonym	burzoną
Ms.	burzonym	burzonym	burzonym	burzonym	burzonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	burzeni	burzeni	burzone	burzone
D.	burzonych	burzonych	burzonych	burzonych
C.	burzonym	burzonym	burzonym	burzonym
B.	burzonych	burzonych	burzonych	burzone
N.	burzonymi	burzonymi	burzonymi	burzonymi
Ms.	burzonych	burzonych	burzonych	burzonych

odpowiednik aspektowy: podburzyć

Składnia

Rz_osobowy

+

burzyć

+

KOGO + (przeciw KOMU)

Pochodzenie

psł. *buriti 'grzmieć, huczeć'