Jak korzystać ze słownika?

rzucać

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

5. słowa

  • Definicja

    5.

    wypowiadać określone słowa szybko i krótko
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  mówić
    wypowiadać
  • Połączenia
    • rzucać hasło, pomysł, pytanie, słowa, stwierdzenie, zdania
    • rzucać chłodno, gniewnie, krótko, mimochodem, opryskliwie, oschle, ostro, ponuro, półgłosem, sucho, wyzywająco
  • Cytaty

    Uśmiechał się i od czasu do czasu rzucał kilka zdań tonem autorytatywnym.

    źródło: KWSJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977

    Nagle ktoś rzuca hasło „konstytucja”, wtedy wszyscy zaczynają sobie pomagać nawzajem i
    wspólnymi siłami, z udziałem małego chłopca, błyskawicznie układają ostatnią cegłę.

    źródło: KWSJP: Magdalena Mughrabi: Irak codzienny, Polityka, 2005

    Na początku rewolucji Kazachowie (tak nazywają stepowych Kirgizów) tworzą partię Ałasz. Ogłasza ona autonomię Kazachstanu pod nazwą Ałasz-Ordy, nawiązuje również współpracę z Tatarami kazańskimi, Kałmukami, Baszkirami i Turkiestanem: Bolszewicy rzucają hasło zupełnej niezależności.

    źródło: KWSJP: Józef Czapski: Na nieludzkiej ziemi. Wspomnienia starobielskie. Walka, 1947

    [...] osadzał konia przed pierwszą lepszą chałupą, wpadał w drzwi i jakby spragniony, rzucał:
    - Macie zsiadłe mleko?

    źródło: KWSJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997

    W stronę odpływającego Kuryłły rzucał wściekłe słowa, zaciskał pięści w bezsilnej złości.

    źródło: KWSJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucam
    		 rzucamy
    2 os. rzucasz
    		 rzucacie
    3 os. rzuca
    		 rzucają

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzucałem
    +(e)m rzucał
    		 rzucałam
    +(e)m rzucała
    		 rzucałom
    +(e)m rzucało
    		 rzucaliśmy
    +(e)śmy rzucali
    		 rzucałyśmy
    +(e)śmy rzucały
    2 os. rzucałeś
    +(e)ś rzucał
    		 rzucałaś
    +(e)ś rzucała
    		 rzucałoś
    +(e)ś rzucało
    		 rzucaliście
    +(e)ście rzucali
    		 rzucałyście
    +(e)ście rzucały
    3 os. rzucał
    		 rzucała
    		 rzucało
    		 rzucali
    		 rzucały

    bezosobnik: rzucano

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę rzucał
    będę rzucać
    		 będę rzucała
    będę rzucać
    		 będę rzucało
    będę rzucać
    		 będziemy rzucali
    będziemy rzucać
    		 będziemy rzucały
    będziemy rzucać
    2 os. będziesz rzucał
    będziesz rzucać
    		 będziesz rzucała
    będziesz rzucać
    		 będziesz rzucało
    będziesz rzucać
    		 będziecie rzucali
    będziecie rzucać
    		 będziecie rzucały
    będziecie rzucać
    3 os. będzie rzucał
    będzie rzucać
    		 będzie rzucała
    będzie rzucać
    		 będzie rzucało
    będzie rzucać
    		 będą rzucali
    będą rzucać
    		 będą rzucały
    będą rzucać

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucajmy
    2 os. rzucaj
    		 rzucajcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzucałbym
    bym rzucał
    		 rzucałabym
    bym rzucała
    		 rzucałobym
    bym rzucało
    		 rzucalibyśmy
    byśmy rzucali
    		 rzucałybyśmy
    byśmy rzucały
    2 os. rzucałbyś
    byś rzucał
    		 rzucałabyś
    byś rzucała
    		 rzucałobyś
    byś rzucało
    		 rzucalibyście
    byście rzucali
    		 rzucałybyście
    byście rzucały
    3 os. rzucałby
    by rzucał
    		 rzucałaby
    by rzucała
    		 rzucałoby
    by rzucało
    		 rzucaliby
    by rzucali
    		 rzucałyby
    by rzucały

    bezosobnik: rzucano by

    bezokolicznik: rzucać

    imiesłów przysłówkowy współczesny: rzucając

    gerundium: rzucanie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: rzucający

    imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucany

    odpowiednik aspektowy: rzucić

  • Składnia
    Rzosobowy + rzucać +
    CO
    Rzosobowy + rzucać +
    MOWA WPROST
  • Pochodzenie

    psł. *ŕuťati

    Zob.  rzucić