Jak korzystać ze słownika?

rzucać

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

7. oskarżenia

  • Definicja

    7.

    wykonywać czynność nazwaną sąsiadującym rzeczownikiem
  • Kwalifikacja tematyczna

    ATEMATYCZNY

  • Połączenia
    • rzucać spojrzenie; gromy, klątwę, oskarżenia, propozycję, przekleństwa, urok, wyzwanie
    • rzucać wzrokiem
  • Cytaty

    - I na przyszłość - dorzuciła wściekłym tonem pani H. - proszę nie rzucać oskarżeń na moich wychowanków!

    źródło: KWSJP: Kazimierz Dębnicki: Życie jak życie, 1986

    Pierwszy września 1939 roku. Wojna! Wojna, która dla wielu osób przyszła niespodziewanie, chociaż od szeregu miesięcy Niemcy w każdej audycji radiowej rzucali groźby pod adresem Polski.

    źródło: KWSJP: Grzegorz Fedorowski: Ludwik Hirszfeld, 1985

    Jarosław Wilk też nie chce oficjalnie rzucać oskarżeń na sąd.

    źródło: KWSJP: Krzysztof Oremus: I to ma być wasze zero tolerancji?!, Super Express, 2006

    Zosia wydaje się być zjawą - delikatna, wrażliwa dziewczęca, rzuca czar na wszystkich, nie zdając sobie z tego sprawy.

    źródło: NKJP: Internet

    [...] ja zawsze rzucam uśmiech i kiwnięcie głowy w podziękowaniu kierowcy, który się zlituje i przepuści na przejściu.

    źródło: NKJP: Internet

    Kręciła się niespokojnie w ławce i co chwila rzucała spojrzenie ku drzwiom.

    źródło: KWSJP: Małgorzata Musierowicz: Szósta klepka, 1977
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucam
    		 rzucamy
    2 os. rzucasz
    		 rzucacie
    3 os. rzuca
    		 rzucają

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzucałem
    +(e)m rzucał
    		 rzucałam
    +(e)m rzucała
    		 rzucałom
    +(e)m rzucało
    		 rzucaliśmy
    +(e)śmy rzucali
    		 rzucałyśmy
    +(e)śmy rzucały
    2 os. rzucałeś
    +(e)ś rzucał
    		 rzucałaś
    +(e)ś rzucała
    		 rzucałoś
    +(e)ś rzucało
    		 rzucaliście
    +(e)ście rzucali
    		 rzucałyście
    +(e)ście rzucały
    3 os. rzucał
    		 rzucała
    		 rzucało
    		 rzucali
    		 rzucały

    bezosobnik: rzucano

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę rzucał
    będę rzucać
    		 będę rzucała
    będę rzucać
    		 będę rzucało
    będę rzucać
    		 będziemy rzucali
    będziemy rzucać
    		 będziemy rzucały
    będziemy rzucać
    2 os. będziesz rzucał
    będziesz rzucać
    		 będziesz rzucała
    będziesz rzucać
    		 będziesz rzucało
    będziesz rzucać
    		 będziecie rzucali
    będziecie rzucać
    		 będziecie rzucały
    będziecie rzucać
    3 os. będzie rzucał
    będzie rzucać
    		 będzie rzucała
    będzie rzucać
    		 będzie rzucało
    będzie rzucać
    		 będą rzucali
    będą rzucać
    		 będą rzucały
    będą rzucać

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. rzucajmy
    2 os. rzucaj
    		 rzucajcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. rzucałbym
    bym rzucał
    		 rzucałabym
    bym rzucała
    		 rzucałobym
    bym rzucało
    		 rzucalibyśmy
    byśmy rzucali
    		 rzucałybyśmy
    byśmy rzucały
    2 os. rzucałbyś
    byś rzucał
    		 rzucałabyś
    byś rzucała
    		 rzucałobyś
    byś rzucało
    		 rzucalibyście
    byście rzucali
    		 rzucałybyście
    byście rzucały
    3 os. rzucałby
    by rzucał
    		 rzucałaby
    by rzucała
    		 rzucałoby
    by rzucało
    		 rzucaliby
    by rzucali
    		 rzucałyby
    by rzucały

    bezosobnik: rzucano by

    bezokolicznik: rzucać

    imiesłów przysłówkowy współczesny: rzucając

    gerundium: rzucanie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: rzucający

    imiesłów przymiotnikowy bierny: rzucany

    odpowiednik aspektowy: rzucić

  • Składnia
    Rzosobowy + rzucać +
    CO + (DOKĄD)
  • Pochodzenie

    psł. *ŕuťati

    Zob.  rzucić