zniekształcić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

przedstawić coś niezgodnie ze stanem faktycznym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

przeinaczyć
skrzywić
wykrzywić

	Z oferty wydawnictw [...] aż trudno wybrać. Każde z nich wypuściło na rynek kilkadziesiąt pozycji z nurtu usuwania białych plam, czyli - jak tłumaczą wydawcy - ujawniających to, co zostało wymazane z historii, żeby zniekształcić jej obraz. źródło: KWSJP: Joanna Cieśla: Nie dlatego, że Żyd, Polityka, 2004
	Poemat Goethego, jakkolwiek w szczegółach oddala się od pierwotnej legendy, w ogólnej linii zostaje jej wierny, oczyszczając tylko z nalotów, które ją zniekształciły. źródło: KWSJP: Ludwik Hieronim Morstin: Z niejednej szuflady, 1967
	Niewątpliwie tłumaczenie Dogena jest kontrowersyjne, dlatego też spotkał się on z zarzutami, iż zniekształcił sens oryginału. źródło: KWSJP: Agnieszka Kozyra: Filozofia zen, 2004
	Uroił sobie, że potężni wrogowie, kryjący się zwłaszcza wśród wydawców i korektorów, tylko czyhają na to, by złośliwie zniekształcić jego teksty. źródło: KWSJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
	Uzyskane informacje są nieco zniekształcone przez fakt, że badaniem nie byli objęci respondenci o najgorszym stanie zdrowia fizycznego bądź psychicznego. źródło: KWSJP: Helena Balicka-Kozłowska: Potrzeby socjalne ludzi starszych oraz ich zaspokajanie, Praca i Zabezpieczenie Społeczne, 1981, nr 3

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zniekształciłem +(e)m zniekształcił	zniekształciłam +(e)m zniekształciła	zniekształciłom +(e)m zniekształciło	zniekształciliśmy +(e)śmy zniekształcili	zniekształciłyśmy +(e)śmy zniekształciły
2 os.	zniekształciłeś +(e)ś zniekształcił	zniekształciłaś +(e)ś zniekształciła	zniekształciłoś +(e)ś zniekształciło	zniekształciliście +(e)ście zniekształcili	zniekształciłyście +(e)ście zniekształciły
3 os.	zniekształcił	zniekształciła	zniekształciło	zniekształcili	zniekształciły

bezosobnik: zniekształcono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zniekształćmy
2 os.	zniekształć	zniekształćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zniekształciłbym bym zniekształcił	zniekształciłabym bym zniekształciła	zniekształciłobym bym zniekształciło	zniekształcilibyśmy byśmy zniekształcili	zniekształciłybyśmy byśmy zniekształciły
2 os.	zniekształciłbyś byś zniekształcił	zniekształciłabyś byś zniekształciła	zniekształciłobyś byś zniekształciło	zniekształcilibyście byście zniekształcili	zniekształciłybyście byście zniekształciły
3 os.	zniekształciłby by zniekształcił	zniekształciłaby by zniekształciła	zniekształciłoby by zniekształciło	zniekształciliby by zniekształcili	zniekształciłyby by zniekształciły

bezosobnik: zniekształcono by

bezokolicznik: zniekształcić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zniekształciwszy

gerundium: zniekształcenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zniekształcony

odpowiednik aspektowy: zniekształcać

+

zniekształcić

+

CO

Od: kształt

Zob. też: