panoszyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pejorat. postępować, jak się chce, nie licząc się z innymi i narzucając im swoją wolę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

szarogęsić się

	[...] w jej własnym domu było dla niej coraz mniej miejsca. Piotr i Joanna przejmowali kontrolę nad jej życiem. Miała poczucie, że się panoszą. Kiedy wracała i potrzebowała odpoczynku, oni zapraszali do domu gości, puszczali głośno muzykę. źródło: NKJP: Remigiusz Grzela: Bądź moim Bogiem (?), 2007
	Nadzieje na przepędzenie Niemców zawiodły, okupant panoszył się w całym kraju. W Zakopanem hitlerowcy przeprowadzali aresztowania. źródło: NKJP: Alfons Filar: Śladami tatrzańskich kurierów, 1995
	Obecna sytuacja jak nigdy dotąd sprzyja panoszeniu się zbirów wszelkiego rodzaju, którzy pewni bezkarności, kpią w żywe oczy ze sprawiedliwości. źródło: NKJP: Adam Lipczyński: Zero tolerancji, Detektyw, 4 (152), 1999
	Przed laty Jastrząb ukrócił panoszących się grabieżców, ale od czasu do czasu pojawiali się nowi, spragnieni szybkich łupów, mordujący bez litości. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Przed trzema laty ówczesny wojewoda śląski Marek K. rozpoczął wojnę z narkomanami panoszącymi się po centrum Katowic. źródło: NKJP: Izabela Jarosz, AGA: Narkoman brzydko pachnie, Trybuna Śląska, 2002-03-14

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	panoszyłem się +(e)m się panoszył	panoszyłam się +(e)m się panoszyła	panoszyłom się +(e)m się panoszyło	panoszyliśmy się +(e)śmy się panoszyli	panoszyłyśmy się +(e)śmy się panoszyły
2 os.	panoszyłeś się +(e)ś się panoszył	panoszyłaś się +(e)ś się panoszyła	panoszyłoś się +(e)ś się panoszyło	panoszyliście się +(e)ście się panoszyli	panoszyłyście się +(e)ście się panoszyły
3 os.	panoszył się	panoszyła się	panoszyło się	panoszyli się	panoszyły się

bezosobnik: panoszono się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się panoszył będę się panoszyć	będę się panoszyła będę się panoszyć	będę się panoszyło będę się panoszyć	będziemy się panoszyli będziemy się panoszyć	będziemy się panoszyły będziemy się panoszyć
2 os.	będziesz się panoszył będziesz się panoszyć	będziesz się panoszyła będziesz się panoszyć	będziesz się panoszyło będziesz się panoszyć	będziecie się panoszyli będziecie się panoszyć	będziecie się panoszyły będziecie się panoszyć
3 os.	będzie się panoszył będzie się panoszyć	będzie się panoszyła będzie się panoszyć	będzie się panoszyło będzie się panoszyć	będą się panoszyli będą się panoszyć	będą się panoszyły będą się panoszyć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		panoszmy się
2 os.	panosz się	panoszcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	panoszyłbym się bym się panoszył	panoszyłabym się bym się panoszyła	panoszyłobym się bym się panoszyło	panoszylibyśmy się byśmy się panoszyli	panoszyłybyśmy się byśmy się panoszyły
2 os.	panoszyłbyś się byś się panoszył	panoszyłabyś się byś się panoszyła	panoszyłobyś się byś się panoszyło	panoszylibyście się byście się panoszyli	panoszyłybyście się byście się panoszyły
3 os.	panoszyłby się by się panoszył	panoszyłaby się by się panoszyła	panoszyłoby się by się panoszyło	panoszyliby się by się panoszyli	panoszyłyby się by się panoszyły

bezosobnik: panoszono by się

bezokolicznik: panoszyć się

imiesłów przysłówkowy współczesny: panosząc się

gerundium: panoszenie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: panoszący się

+

panoszyć się

+

GDZIEŚ

st.pol. panosza 'niższy szlachcic, zależny od możniejszej szlachty, sługa, pachołek; później też człowiek wysokiego stanu'

Od: pan. St.pol. rzeczownik podstawowy panosza pochodzi od pan.