panować - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	panowałem +(e)m panował	panowałam +(e)m panowała	panowałom +(e)m panowało	panowaliśmy +(e)śmy panowali	panowałyśmy +(e)śmy panowały
2 os.	panowałeś +(e)ś panował	panowałaś +(e)ś panowała	panowałoś +(e)ś panowało	panowaliście +(e)ście panowali	panowałyście +(e)ście panowały
3 os.	panował	panowała	panowało	panowali	panowały

bezosobnik: panowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę panował będę panować	będę panowała będę panować	będę panowało będę panować	będziemy panowali będziemy panować	będziemy panowały będziemy panować
2 os.	będziesz panował będziesz panować	będziesz panowała będziesz panować	będziesz panowało będziesz panować	będziecie panowali będziecie panować	będziecie panowały będziecie panować
3 os.	będzie panował będzie panować	będzie panowała będzie panować	będzie panowało będzie panować	będą panowali będą panować	będą panowały będą panować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		panujmy
2 os.	panuj	panujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	panowałbym bym panował	panowałabym bym panowała	panowałobym bym panowało	panowalibyśmy byśmy panowali	panowałybyśmy byśmy panowały
2 os.	panowałbyś byś panował	panowałabyś byś panowała	panowałobyś byś panowało	panowalibyście byście panowali	panowałybyście byście panowały
3 os.	panowałby by panował	panowałaby by panowała	panowałoby by panowało	panowaliby by panowali	panowałyby by panowały

bezosobnik: panowano by

bezokolicznik: panować

imiesłów przysłówkowy współczesny: panując

gerundium: panowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: panujący

Rz osobowy

+

panować

+

GDZIE

st.pol. panować

Zob. pan