dysonansowy

Jego styl - oszałamiający koktajl melodii i rytmów, dysonansowej harmonii i klasycznego warsztatu kompozytorskiego - zaczął być rozpoznawany po kilku taktach.

źródło: NKJP: Anna Żebrowska: Po tysiąckroć nie, Gazeta Wyborcza, 1997-05-16

Burze, wichry, mroczna aura współgrają z ciemnymi namiętnościami mieszkańców jednej z norweskich wysepek pod biegunem północnym. Współgrają albo kontrastują ze sobą na zasadzie dysonansowych brzmień [...].

źródło: NKJP: „Księga Diny”, Dziennik Polski, 2003-10-17

Mroczne teksty, zgrzytliwe gitary, niepokojący rytm perkusji, dysonansowe dźwięki i wokal, czysty, ale niekiedy na granicy fałszu, tworzyły surowy depresyjny klimat [...].

źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Co zostało z zimnej fali, Polityka, 2008-11-15