obłudnie

  • w sposób świadczący o tym, że ktoś ukrywa swoje prawdziwe myśli i uczucia, aby przedstawić się w lepszym świetle
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • Wyjątkowo obłudnie brzmią argumenty mówiące, iż separacja może uchronić dzieci przed zagrożeniami, które niesie rozwód.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 08.03.1994

    J. K. zachował się obłudnie. Najpierw zapewniał, że będzie prowadził przejrzystą politykę, w razie zwycięstwa stanie na czele rządu. Teraz łamie słowo [...].

    źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: I prestiż, i władza, Dziennik Polski, 2005-09-29

    - Jesteśmy jedynym zespołem, który nie udaje obłudnie, że nie pije w czasie koncertów - powiedział ze sceny pomiędzy jednym a drugim haustem złocistego trunku.

    źródło: NKJP: Jarosław Stanek: Zlot jagodożerców, Dziennik Bałtycki, 2005-07-22

    Nikt nimi nie pogardzał, chociaż na ogół przez rzeczywiście wielkich byli niezauważeni lub lekceważeni, chyba że byli do czegoś potrzebni. Wówczas nazywano ich przyjaciółmi, sprzymierzeńcami i obłudnie poklepywano ich po plecach, niby w dowód uznania.

    źródło: NKJP: Felietony, Gazeta Poznańska, 2005-04-22

  • część mowy: przysłówek

  • Zob.  obłuda 

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 06.03.2017