-
1.b
osoby prowadzące obronę - przeciwstawianie się atakowi fizycznemu bądź zbrojnemu -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
- obrona naziemna, powietrzna, terytorialna; narodowa
- dowódca, żołnierze obrony
- obrona walczyła; skapitulowała
- pokonać obronę
-
W czasie pokoju żołnierze obrony terytorialnej będą w dyspozycji wojewodów lub starostów.
źródło: NKJP: Mikołaj Lizut: Obrona terytorialna po nowemu, Gazeta Wyborcza, 1999-02-27
[...] duża prędkość lotu umożliwiała szybsze, łatwiejsze pokonanie obrony przeciwlotniczej przeciwnika [...]
źródło: NKJP: Jerzy Gotowała: Najkrócej żyją motyle: lotnictwo rozpoznawcze wciąż niezbędne, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obrona
obrony
D. obrony
obron
C. obronie
obronom
B. obronę
obrony
N. obroną
obronami
Ms. obronie
obronach
W. obrono
obrony
-
psł. *o(b)borna 'bronienie, obrona, ochrona'
Forma prasłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od przedrostkowego *o(b)borniti 'osłonić (orężnie), ochronić, obronić', pochodnego od psł. *borniti 'osłaniać orężem, bronią, strzec, chronić'; zob. obronić , bronić