bój - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

intensywna i wyczerpująca walka zbrojna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

hiperonimy:

walka

przegrany, zwycięski; ostateczny, ostatni, rozstrzygający, wstępny; ciężki, krwawy, nierówny, śmiertelny, zaciekły, zacięty, zażarty; kilkugodzinny, wielogodzinny bój; bój powstańczy; wrześniowe boje; boje spotkaniowe
bój o niepodległość, o wolność; o Polskę
bój między rebeliantami a rządową armią, między Niemcami a Rosjanami, między partyzantami a kolumną pancerną...; z bolszewikami, z hitlerowcami, z Niemcami, z Rosjanami; z Armią Czerwoną
przerwać; stoczyć, toczyć; przegrać bój
ruszyć do boju

	Żołnierze 12 Pułku Piechoty Ziemi Wadowickiej stoczyli zwycięski bój z bolszewikami. źródło: NKJP: (BEA): Pułkowe święto, Dziennik Polski, 2000-08-02
	W ciągu całego dnia (25 lutego) toczył się krwawy bój o Olszynkę Grochowską. źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968
	Choć Austriacy przerwali bój i się cofnęli, to Polacy nie „odzyskali” Falent i praktycznie natychmiast byli zmuszeni opuścić stanowiska. źródło: NKJP: Internet
	Marsz oddziałów zapoczątkował bój o wolność i niepodległość Rzeczypospolitej. źródło: NKJP: /JaS/: 90 lat minęło..., Echo Dnia, 2004-08-13
	Z Węgier i Rumunii przybyła fachowa, wyszkolona (zaprawiona już we wrześniowych bojach) kadra oficerska i podoficerska. źródło: NKJP: Internet

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

	+	bój	+	z KIM + (o CO)
	+	bój	+	między/pomiędzy KIM + (o CO)

psł. *bojь