Opatrzność
- 
    
    książk. istota duchowa, która zgodnie z wiarą żydów, muzułmanów i chrześcijan spowodowała powstanie świata
- 
    
    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE 
 Religia – kościół
 wyznania: zasady i prawdy wiary
- 
    
    synonimy: Bóg 
 Najwyższy
 niebiosa
 niebo
 Stworzyciel
 Stwórca
 Wiekuisty
 Wszechmocny
 
- 
    
    - cud, dar, drogi, dzieło; działanie, interwencja, wyroki, zrządzenie; łaska, narzędzie; opieka, pomoc; dłoń, ręka; rola, wola; znak Opatrzności
- wiara w Opatrzność
- Opatrzność czuwa nad kimś, pomaga, pozwoliła komuś coś robić, sprawi coś, uchroniła kogoś przed czymś, zesłała /zsyła komuś kogoś
- być wdzięcznym, dziękować, podziękować Opatrzności
- liczyć, zdać się na Opatrzność; wierzyć w Opatrzność
 
- 
    
    [...]powołanie przez konklawe na papieża właśnie jego, stosunkowo mało znanego purpurata z „dalekiego kraju”, jak sam powiedział, zwracając się bezpośrednio po wyborze do tłumów zgromadzonych na placu św. Piotra, było dziełem Opatrzności, która powierzyła mu tę misję. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997 Wychodząc z założenia, że światem rządzi Opatrzność pisarze chrześcijańscy dowodzili, że najazdy barbarzyńców były początkowo ostrzeżeniem, a gdy to nie poskutkowało - stały się karą za grzechy. źródło: NKJP: Waldemar Ceran: Historia i bibliografia rozumowan bizantynologii polskiej (1800-1998), 1999 Na kilka dni przed wymarszem z Krakowa pod Wiedeń, król z małżonką Marią Kazimierą uczestniczył w uroczystościach kościelnych, mających na celu uproszenie szczególnej łaski Opatrzności dla siebie, syna Jakuba i swych wojsk. źródło: NKJP: Michał Rożek: Symbolika i magia Krakowa, 2000 W plagach spadających z niebios dostrzegano naturalną konsekwencję ludzkiego działania i zaniechania. Wszystko to wynikało z zakorzenionego od średniowiecza interwencyjnego pojmowania roli Opatrzności, mającej moc karania i nagradzania. źródło: NKJP: Dwa trzęsienia ziemi, Dziennik Polski - Pejzaż, 2001-06-02 Otrzymanie nagrody zbiegło się z rozpoczęciem działalności otwartego ponownie domu rekolekcyjnego w Częstochowie. Był to dla mnie znak Opatrzności, że rekolekcje ignacjańskie są w Polsce potrzebne. źródło: NKJP: Jan Paulas, Cezary Sękalski: Oni nas stworzyli, 2002 
- 
    
    część mowy: rzeczownik rodzaj gramatyczny: ż liczba pojedyncza liczba mnoga M. Opatrzność 
 Opatrzności 
 D. Opatrzności 
 Opatrzności 
 C. Opatrzności 
 Opatrznościom 
 B. Opatrzność 
 Opatrzności 
 N. Opatrznością 
 Opatrznościami 
 Ms. Opatrzności 
 Opatrznościach 
 W. Opatrzności 
 Opatrzności 
 Inne uwagi Zwykle lp 
- 
    
    Rzeczownik abstrakcyjny z przyrostkiem -ość od dawnego opatrzny (st.pol. też opatrny) 'oględny, ostrożny, roztropny, przezorny, przewidujący, zapobiegliwy; opatrzony, zabezpieczony, zaopatrzony', będącego przymiotnikiem odczasownikowym od opatrzyć 'zadbać, zatroszczyć się o kogoś; zapobiec, obejrzeć, spostrzec; sprawić, obmyślić, załatwić'; zob. patrzeć