-
to, co mówię, wskazuje na prawdziwość podanego wniosku, nawet jeśli to, co bardziej oczywiste, na jego prawdziwość nie wskazuje
-
komentarz przyrematyczny
-
wykładnik wnioskowania
-
(quasi)synonimy: koniec końców II
w końcu II
zawsze II
-
Ponieważ nie chcemy walczyć o „całe i niepodległe Niemcy”, a nie mamy też całkiem wyraźnych powodów walczyć o „całą i niepodległą” Rosję — cóż pozostaje innego, jak siedzieć, możliwie wygodnie, na tym Zachodzie (dopóki jeszcze istnieje!) i czekać zmiłowania Bożego. Ostatecznie to także jest filozofia.
źródło: NKJP: Juliusz Mieroszewski: Finał klasycznej Europy, 1997
O ile zaś przyjemniej jest zastawać chorego leżącego jak ptaszek w czystej pościeli, regularnie łykającego proszeczki, czytającego nowy tom Drozdowskiego (co stan choroby może ostatecznie usprawiedliwić) i czekającego na nas z cierpliwością i zaufaniem.
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór: rzeczy mniejsze, 1998
Nie lubię, kiedy ludzi straszą, a forma szantażu wydała mi się obrzydliwa. Ostatecznie - są moce nadprzyrodzone?
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
Siedzimy więc tutaj bezmyślnie i nieproduktywnie. Jest to doprawdy pożałowania godne. Ostatecznie zgromadziliśmy się tutaj...
- Zgromadzono nas - poprawił Vilbert.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Jezioro Bodeńskie, 1995
-
część mowy: partykuła
podklasa: podsumowująca
-
ostatecznie _ ograniczenia zakresu użycia:nie: Zd. rozk.szyk: stały: antepozycja z możliwością wchodzenia w głąb komentowanego członu -
Zob. ostatek