w końcu II

I

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. wreszcie

  • 2.

    pot.  to, co mówię, jest ostatnią rzeczą, jaką chcę powiedzieć o tym, o czym mowa, pod danym względem
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik wyliczenia

  • (quasi)synonimy:  wreszcie II
  • Z drugiej jednak strony jej Autorem jest człowiek, który zanim został papieżem, był humanistą, znawcą polskiej literatury, w końcu także poetą i artystą.

    źródło: NKJP: Jóżef Tischner: W krainie schorowanej wyobraźni, 1998

    Chyba mądrze tłumaczyłem się i udało mi się przekonać bezpiekę, że nie jestem wrogiem ludu, bo wysłali mnie z powrotem najpierw do Krakowa, później do Katowic i w końcu do Cieszyna, gdzie mnie wreszcie wypuścili na wolność.

    źródło: NKJP: Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane, 2004

    W efekcie rosnąć będzie zrozumienie, promując tolerancję, a w końcu i światowy pokój.

    źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności, 2002

    Za niecałe trzy minuty deszcz bębnił na całego po przezroczystej osłonie kabiny a potem coraz mocniej, intensywniej, aż w końcu była to już istna nawałnica.

    źródło: NKJP: Jerzy Gotowała: Najkrócej żyją motyle. Lotnictwo rozpoznawcze wciąż niezbędne, 1996

  • część mowy: partykuła

    podklasa: wyliczenia

  • w końcu _
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja