wreszcie II

I
  • to, co mówię, jest ostatnią rzeczą, jaką chcę powiedzieć o tym, o czym mowa, pod danym względem
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik wyliczenia

  • (quasi)synonimy:  w końcu II
  • Stworzył bowiem najpierw niebo, potem ciała niebieskie, ziemię, rośliny, zwierzęta, wreszcie człowieka.

    źródło: NKJP: Jan Parandowski: Niebo w płomieniach, 1988

    Ani Piętak, ani Czernik, ani Redliński, ani najlepszy Kawalec, ani Myśliwski wreszcie nie są od posłuchu.

    źródło: NKJP: Zbigniew Bieńkowski: Przyszłość… przeszłości, 1996

    Na statek handlowy, na rybacki, przewozowy, nadbrzeżny, portowy, wreszcie - piracki.

    źródło: NKJP: Stefan Żeromski: Wiatr od morza, 1957

  • część mowy: partykuła

    podklasa: wyliczenia

  • wreszcie _
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Od: reszta I

CHRONOLOGIZACJA:
SJPDun
ISJP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 30.01.2014