buczyna

Gromada miejscowych wieśniaków wiozła piękną, należycie wysuszoną buczynę.

źródło: NKJP: Marek Ławrynowicz: Korytarz, 2006

Leżałem na szerokiej i twardej skrzyni, czułem zapach płonącej buczyny, Hermina z czoła pot, a może krew mi ścierała.

źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Marsz Polonia, 2008

Piece pracują bez przerwy. Do jednego ładuje się dziesięć kubików buczyny i rozpala ogień, potem odcina się dopływ powietrza i po 48 godzinach jest tona węgla drzewnego.

źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Zima leśnych ludzi, Gazeta Wyborcza, 1993-02-26

Miał on niezwykłe uzdolnienia manualne, więc wyrzeźbił z kawałka buczyny szopkę, która zajęła główne miejsce na bożonarodzeniowym drzewku, a trochę waty i bibuły dopełniły wyglądu.

źródło: NKJP: Na obcej ziemi, Wychowawca nr 136, 2004-04

Na przednówku oprócz mioteł wiązanych z brzeziny, pędzli z prośnianej słomy, lutowych palm robionych z przekwitającego sitowia i sosnowych kropideł, sprzedawali figurynki wycinane w dębinie i w buczynie.

źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Przepis na Baraninę, Polityka nr 2401, 2003-05-17