zadręczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zadając ból i cierpienie, doprowadzić do śmierci lub skrajnego wyczerpania

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

Jego ojca skrycie zamordowano, matkę zadręczono i zagłodzono [...].

źródło: NKJP: Obrona Kaliguli, forum.historia.org.pl

Nie opuścił ich, chociaż wiedział, że zostanie przez nich zdradzony i zadręczony na śmierć.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Żydowska wojna, 1989

Człowiek wygłodzony, zadręczony i skrajnie wyczerpany biologicznie potrzeb tych nie odczuwa.

źródło: NKJP: Anna Pawełczyńska: Wartości a przemoc: zarys socjologicznej problematyki Oświęcimia, 1995

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadręczyłem +(e)m zadręczył	zadręczyłam +(e)m zadręczyła	zadręczyłom +(e)m zadręczyło	zadręczyliśmy +(e)śmy zadręczyli	zadręczyłyśmy +(e)śmy zadręczyły
2 os.	zadręczyłeś +(e)ś zadręczył	zadręczyłaś +(e)ś zadręczyła	zadręczyłoś +(e)ś zadręczyło	zadręczyliście +(e)ście zadręczyli	zadręczyłyście +(e)ście zadręczyły
3 os.	zadręczył	zadręczyła	zadręczyło	zadręczyli	zadręczyły

bezosobnik: zadręczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zadręczmy
2 os.	zadręcz	zadręczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zadręczyłbym bym zadręczył	zadręczyłabym bym zadręczyła	zadręczyłobym bym zadręczyło	zadręczylibyśmy byśmy zadręczyli	zadręczyłybyśmy byśmy zadręczyły
2 os.	zadręczyłbyś byś zadręczył	zadręczyłabyś byś zadręczyła	zadręczyłobyś byś zadręczyło	zadręczylibyście byście zadręczyli	zadręczyłybyście byście zadręczyły
3 os.	zadręczyłby by zadręczył	zadręczyłaby by zadręczyła	zadręczyłoby by zadręczyło	zadręczyliby by zadręczyli	zadręczyłyby by zadręczyły

bezosobnik: zadręczono by

bezokolicznik: zadręczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zadręczywszy

gerundium: zadręczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zadręczony

odpowiedniki aspektowe: dręczyć , zadręczać

Rz_osobowy

+

zadręczyć

+

KOGO

Zob. dręczyć