wykpić

Do żelaznego, klasycznego arsenału inteligencji zawsze należały: dowcip, ironia, sarkazm. Skoro ustroju nie dało się zmienić, to przynajmniej można go było ośmieszyć, wykpić.

źródło: NKJP: Tomasz Wołek: Piwowski: daleki rejs, Polityka, 2007-03-17

Tych, którzy opowiedzieli się za komunistycznym rządem, denerwowała jego niezależność; zabiedzoną opozycję raziła jego kolorowość. Próbowali wykpić jego postawę.

źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 2007

- Coś podobnie banalnego i melodramatycznego - rzekł z przekonaniem Jaskier, wskazując palcem wzruszającą scenę - może zdarzyć się tylko w prawdziwym życiu. Gdybym spróbował w ten sposób zakończyć którąś z moich ballad, wykpiono by mnie bez litości.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

To, że dziś życie stawia inne wymagania, nie znaczy, że wszystko, na czym ono wyrosło, należy wykpić.

źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

[...] komendant, zamiast zbagatelizować mój zamiar i trochę wykpić, czego się spodziewałem, odniósł się do sprawy całkiem rzeczowo i jakby serio.

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Nowa przygoda: Gwinea, 1962