wystrzelić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wystrzeliłem +(e)m wystrzelił	wystrzeliłam +(e)m wystrzeliła	wystrzeliłom +(e)m wystrzeliło	wystrzeliliśmy +(e)śmy wystrzelili	wystrzeliłyśmy +(e)śmy wystrzeliły
2 os.	wystrzeliłeś +(e)ś wystrzelił	wystrzeliłaś +(e)ś wystrzeliła	wystrzeliłoś +(e)ś wystrzeliło	wystrzeliliście +(e)ście wystrzelili	wystrzeliłyście +(e)ście wystrzeliły
3 os.	wystrzelił	wystrzeliła	wystrzeliło	wystrzelili	wystrzeliły

bezosobnik: wystrzelono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wystrzelmy
2 os.	wystrzel	wystrzelcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wystrzeliłbym bym wystrzelił	wystrzeliłabym bym wystrzeliła	wystrzeliłobym bym wystrzeliło	wystrzelilibyśmy byśmy wystrzelili	wystrzeliłybyśmy byśmy wystrzeliły
2 os.	wystrzeliłbyś byś wystrzelił	wystrzeliłabyś byś wystrzeliła	wystrzeliłobyś byś wystrzeliło	wystrzelilibyście byście wystrzelili	wystrzeliłybyście byście wystrzeliły
3 os.	wystrzeliłby by wystrzelił	wystrzeliłaby by wystrzeliła	wystrzeliłoby by wystrzeliło	wystrzeliliby by wystrzelili	wystrzeliłyby by wystrzeliły

bezosobnik: wystrzelono by

bezokolicznik: wystrzelić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

wystrzeliwszy

gerundium: wystrzelenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiedniki aspektowe: wystrzelać , wystrzeliwać

Zob. strzelić