wysłannik
-
osoba wysłana dokądś w określonym celu
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
- tajemniczy, specjalny; amerykański, brytyjski wysłannik; wysłannik boży, królewski, papieski
- wysłannik Allaha, Boga; cesarza, króla, królowej, księcia, ministra, premiera, papieża; Waszyngtonu, Watykanu; diabła, niebios, piekieł, szatana, zła
- sługa i wysłannik
- wysłannik pojawił się, przybył, przyjechał, zjawił się gdzieś; odwiedził kogoś
- odpowiedzieć, oświadczyć, przekazać; towarzyszyć wysłannikowi
- gościć, przyjąć/przyjmować czyjegoś; posłać, wysłać gdzieś; zabić czyjegoś wysłannika
- zostać czyimś wysłannikiem
- rozmawiać z czyimś wysłannikiem
-
Równocześnie biskup nie będący obywatelem polskim nie będzie należał do Konferencji Episkopatu Polski. [...] Nie dotyczy to legata papieskiego lub jego innego wysłannika papieskiego.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 08.01.1998
Słuchając o ikonach, czułem się jak święty Włodzimierz, który posłał swoich wysłanników do kościoła, cerkwi, meczetu i synagogi, by ułatwili mu wybór religii dla Rusi.
źródło: NKJP: Cerkiewna sesja w muzeum, Dziennik Polski, 2003-02-24
Sceniczny magnetyzm The Rolling Stones polegał na wybuchowej mieszance arogancji, hałasu, przemocy, fantazji, erotyzmu i pierwotnej energii. To sprawiło, że członkowie grupy zostali okrzyknięci wysłannikami szatana.
źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz: Grzeszna satysfakcja, Ozon, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wysłannik
wysłannicy
ndepr wysłanniki
depr D. wysłannika
wysłanników
C. wysłannikowi
wysłannikom
B. wysłannika
wysłanników
N. wysłannikiem
wysłannikami
Ms. wysłanniku
wysłannikach
W. wysłanniku
wysłannicy
ndepr wysłanniki
depr -
+ wysłannik + KOGO/CZEGO -
Od: przedrostkowego czasownika wysłać ; zob. słać (listy).
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP