rozrzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

rzucać przedmioty w różne strony, powodując, że pewna przestrzeń jest nimi pokryta

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

	Młodzież pisze po murach, niszczy ławki i rozrzuca śmieci. źródło: KWSJP: Sławomir Draguła: Wandale, kamery widzą wszystko!, Nowa Trybuna Opolska, 2006
	Zaczął rozrzucać trawę i myślał przy tym, jak to zrobić, żeby wejść cicho, niepostrzeżenie do domu, jak się uporać z klamką, żeby nie szczęknęła, kiedy zacząć. źródło: KWSJP: Włodzimierz Pawluczuk: Judasz, 2004
	Członkowie sekty rozrzucają ulotki w szkołach w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Katowicach i Jeleniej Górze. źródło: KWSJP: Aleksandra Gieros: Werbunek wyznawców Moona, Życie, 2000, nr 08/02
	Zależnie od pogody samoloty będą rozrzucać nad lasami, łąkami i polami drobne pakiety zawierające mięso wędzonej ryby zmieszane ze szczepionką. źródło: KWSJP: Alina P. Kluska: Pułapka na szkodniki i szczepionka dla lisów, Tygodnik Podhalański, 1996, nr 21
	Pierwszym poważnym problemem jest skupisko kontenerów na śmieci. W poniedziałek i wtorek wiatr rozrzuca nieczystości po całej ulicy - opowiada. źródło: KWSJP: ANK: Problemy ulicy Podróżniczej, Gazeta Wrocławska, 1999, nr 17/08

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozrzucałem +(e)m rozrzucał	rozrzucałam +(e)m rozrzucała	rozrzucałom +(e)m rozrzucało	rozrzucaliśmy +(e)śmy rozrzucali	rozrzucałyśmy +(e)śmy rozrzucały
2 os.	rozrzucałeś +(e)ś rozrzucał	rozrzucałaś +(e)ś rozrzucała	rozrzucałoś +(e)ś rozrzucało	rozrzucaliście +(e)ście rozrzucali	rozrzucałyście +(e)ście rozrzucały
3 os.	rozrzucał	rozrzucała	rozrzucało	rozrzucali	rozrzucały

bezosobnik: rozrzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę rozrzucał będę rozrzucać	będę rozrzucała będę rozrzucać	będę rozrzucało będę rozrzucać	będziemy rozrzucali będziemy rozrzucać	będziemy rozrzucały będziemy rozrzucać
2 os.	będziesz rozrzucał będziesz rozrzucać	będziesz rozrzucała będziesz rozrzucać	będziesz rozrzucało będziesz rozrzucać	będziecie rozrzucali będziecie rozrzucać	będziecie rozrzucały będziecie rozrzucać
3 os.	będzie rozrzucał będzie rozrzucać	będzie rozrzucała będzie rozrzucać	będzie rozrzucało będzie rozrzucać	będą rozrzucali będą rozrzucać	będą rozrzucały będą rozrzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozrzucajmy
2 os.	rozrzucaj	rozrzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozrzucałbym bym rozrzucał	rozrzucałabym bym rozrzucała	rozrzucałobym bym rozrzucało	rozrzucalibyśmy byśmy rozrzucali	rozrzucałybyśmy byśmy rozrzucały
2 os.	rozrzucałbyś byś rozrzucał	rozrzucałabyś byś rozrzucała	rozrzucałobyś byś rozrzucało	rozrzucalibyście byście rozrzucali	rozrzucałybyście byście rozrzucały
3 os.	rozrzucałby by rozrzucał	rozrzucałaby by rozrzucała	rozrzucałoby by rozrzucało	rozrzucaliby by rozrzucali	rozrzucałyby by rozrzucały

bezosobnik: rozrzucano by

bezokolicznik: rozrzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: rozrzucając

gerundium: rozrzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: rozrzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozrzucany

odpowiednik aspektowy: rozrzucić

+

rozrzucać

+

CO + (GDZIE)

ogsł. *orz-ŕuťati

Zob. rzucić