-
1.
to, o czym mowa, ma daną cechę w małym stopniu, nie większym niż zostało powiedziane; można było sądzić, że natężenie tej cechy nie będzie tak małe -
wykładnik granicy cechy
-
Wyglądała wprawdzie jak dwunastoletnia dziewczynka, ważyła ledwie czterdzieści sześć kilogramów [...].
źródło: NKJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997
A zresztą, rozmawialiśmy ledwie pół godziny.
źródło: NKJP: Michał Komar: O obrotach losów i ciał, 1998
Mam ledwie napoczętą flaszkę.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983
Ledwie parę futer z matką uratowały.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1998
Wszystko to jednak ledwie przygrywka, bo najważniejsza pozostaje zagadka, zakorzenione w niemal każdym dzieciństwie poszukiwanie skarbów, magnetyczny ciąg do odkrycia nieznanego.
źródło: NKJP: Przemysław Romański: O aniołach i rozrywce, Esensja, 2009-07-02
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator limitacji
-
ledwie _
Licz., Rz. - cecha nazywająca ilość, wielkość lub zakres czegośszyk: stały: antepozycja -
psł. *ed(ъ)va 'tylko, ledwie, zaledwie'
pierwotnie st.pol. jedwe 'ledwie, z trudnością'; wtórne nagłosowe l- zapewne pod wpływem partykuły *le / *lě