wojna błyskawiczna - Wielki słownik języka polskiego PAN

wojsk. wojna mająca na celu jak najszybsze osiągnięcie zwycięstwa, zwykle rozpoczynana niespodziewanym, nagłym atakiem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

hiperonimy:

wojna

	Wehrmachtu było zniszczenie polskich sił zbrojnych i rozbicie państwa polskiego w wojnie błyskawicznej - Blitzkrieg. Za główne elementy prowadzenia tego typu wojny uznawano: szybkość, zaskoczenie oraz przewagę sił środków, które w połączeniu ze sprawnie przeprowadzoną mobilizacją rzucić miały przeciwnika na kolana. źródło: NKJP: Łukasz Politański: Bo wolność krzyżami, 2009
	Potrafili maszerować całymi dniami przez porośnięte dżunglą góry, bez jedzenia i odpoczynku, niosąc na głowach skrzynki z amunicją, by - przebrani w mundury przeciwników - wyjść na tyły armii rządowej i organizować zasadzki. Na terenach wiejskich stosowali taktykę wojny błyskawicznej. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Piękna bestia, Gazeta Wyborcza, 1995-08-26
	Guderian Heinz (1888–1954) – generał niemiecki, wybitny dowódca wojsk pancernych, twórca doktryny wojny błyskawicznej, 1944–1945 szef sztabu wojsk lądowych. źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003
	Niemiecki plan wojny z Polską przewidywał błyskawiczne zniszczenie jej sił zbrojnych i rozbicie polskiego państwa. Miała to zapewnić nowatorska metoda prowadzenia wojny – Blitzkrieg (wojna błyskawiczna). źródło: NKJP: Tomasz Borówka: Śląsk ’39, Trybuna Śląska, 2004-09-01

typ frazy: fraza rzeczownikowa

ż, odmienny: wojna , błyskawiczna