filiżanka - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

małe okrągłe naczynie z uszkiem, przeznaczone do picia

[filiżaŋka] lub [filiżanka]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem

hiperonimy:

naczynie

fajansowa, kamionkowa, porcelanowa, porcelitowa; biała, niebieska, wzorzysta...; pełna, pusta; obtłuczona, pęknięta, rozbita, stłuczona; krucha; zabytkowa; brudna, czysta, umyta; chińska, japońska filiżanka
filiżanka bez ucha; do herbaty, do kawy; z brązu, z porcelany, z porcelitu; z serwisu; filiżanki z Ćmielowa
filiżanka z podstawką
filiżanka na spodeczku, na spodku; po herbacie, po kawie; filiżanki w kredensie
filiżanka i spodeczek; filiżanki i spodki; filiżanki i talerzyki; imbryki i filiżanki; talerze, filiżanki, szklanki
dno, ucho, uszko; zawartość filiżanki; kolekcja, komplet, zestaw filiżanek
taca z filiżankami
herbata, kawa, zupa... w filiżance
filiżanka stłukła się
rozbić, stłuc, zbić filiżankę; powycierać, pozmywać, umyć; napełnić filiżanki
pić z filiżanki; nalewać, rozlewać coś (herbatę, kawę) do filiżanek
zaparzyć coś (herbatę, kawę...) w filiżance

	[...] Ojciec [...] pił mocną herbatę w dużej cienkiej filiżance z chińskiego serwisu [...]. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
	Zośka wypiła ostatni łyk kawy i odstawiła filiżankę na spodeczek. źródło: NKJP: Piotr Krawczyk: Plamka światła, 1997
	Przypadkiem zrzuciła pustą filiżankę, która spadła i stłukła się. źródło: NKJP: Dean R. Koontz: Nocne dreszcze, 1993
	Pił małymi łyczkami, nie odrywając ust od filiżanki. źródło: NKJP: Joanna Rudniańska: Miejsca, 1999
	[...] Trzymana za uszko filiżanka lekko zadygotała na podtrzymywanym w [...] drugiej dłoni talerzyku. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

tur. filcan, fincan