odpokutować - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

odczuć negatywne skutki jakichś działań

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Odmawia Pani sobie jedzenia? - Zawsze lubiłam wykwintne jedzenie, ale też wiem, że jeśli zdarzy mi się poszaleć kulinarnie, to na drugi dzień trzeba to odpokutować dietą. źródło: NKJP: Z diademem do dziś, Dziennik Polski - Magazyn, 2001-06-29 -
	Autor wielu książek - reportaży, szkiców, powieści, opowiadań, dramatów. Swoje wojenne polityczne zaangażowanie i przynależność do AK odpokutował aresztem. źródło: NKJP: Józef Dużyk: Książki, Dziennik Polski - Kraków, 1998-05-07
	Tłumaczyłem, że on był wtedy dzieckiem i nie ponosi żadnej odpowiedzialności za tamte tragiczne fakty, choć odpokutował za nie dzieciństwem w sierocińcu i duchową rozterką aż do dziś. źródło: NKJP: Tadeusz Olakowski: W Bangladeszu o Katyniu, Gazeta Wyborcza, 1992-12-31
	Może mi pan wierzyć lub nie, ale czasami mam wrażenie, że za swoje czyny odpokutowałem bardziej niż jakikolwiek morderca, którego kiedykolwiek nosiła ziemia. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Domofon, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpokutowałem +(e)m odpokutował	odpokutowałam +(e)m odpokutowała	odpokutowałom +(e)m odpokutowało	odpokutowaliśmy +(e)śmy odpokutowali	odpokutowałyśmy +(e)śmy odpokutowały
2 os.	odpokutowałeś +(e)ś odpokutował	odpokutowałaś +(e)ś odpokutowała	odpokutowałoś +(e)ś odpokutowało	odpokutowaliście +(e)ście odpokutowali	odpokutowałyście +(e)ście odpokutowały
3 os.	odpokutował	odpokutowała	odpokutowało	odpokutowali	odpokutowały

bezosobnik: odpokutowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odpokutujmy
2 os.	odpokutuj	odpokutujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpokutowałbym bym odpokutował	odpokutowałabym bym odpokutowała	odpokutowałobym bym odpokutowało	odpokutowalibyśmy byśmy odpokutowali	odpokutowałybyśmy byśmy odpokutowały
2 os.	odpokutowałbyś byś odpokutował	odpokutowałabyś byś odpokutowała	odpokutowałobyś byś odpokutowało	odpokutowalibyście byście odpokutowali	odpokutowałybyście byście odpokutowały
3 os.	odpokutowałby by odpokutował	odpokutowałaby by odpokutowała	odpokutowałoby by odpokutowało	odpokutowaliby by odpokutowali	odpokutowałyby by odpokutowały

bezosobnik: odpokutowano by

bezokolicznik: odpokutować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odpokutowawszy

gerundium: odpokutowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odpokutowany

odpowiednik aspektowy: odpokutowywać

Rz osobowy	+	odpokutować	+	(CO) + (CZYM)
Rz osobowy	+	odpokutować	+	(za CO) + (CZYM)

Zob. pokuta