odpokutowywać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

odprawiać pokutę - karę za grzechy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

	[...]przed wiekami na mnisiej górze żył jakiś zakonnik, który z niewiadomych nam względów odpokutowywał tam swoje winy. Stąd nazwa góry. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	Ziemia została splugawiona przez swoich mieszkańców, bo pogwałcili prawa, przestąpili przykazania, złamali wieczyste przymierze. [...] Dlatego ziemię pochłania przekleństwo, a jej mieszkańcy odpokutowują [...]. źródło: NKjP: Biblia Tysiąclecia, 1965
	Niektórzy szybko wkraczają w ten sąd nad sobą, oszczędzając sobie przez to wiele cierpienia. Gdyż jak tylko obudzą się do rzeczywistości i poznają swoje pomyłki, czynią się gotowymi i zabierają się do odpokutowywania, aż do ostatniego, swoich złych czynów. źródło: NKJP: Internet
	Św. Augustyn był wolny od grzechu (jak rozumiem ciężkiego), a rozeznane w sumieniu lekkie przewinienia odpokutowywał poprzez post, modlitwę i jałmużnę [...]. źródło: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpokutowywałem +(e)m odpokutowywał	odpokutowywałam +(e)m odpokutowywała	odpokutowywałom +(e)m odpokutowywało	odpokutowywaliśmy +(e)śmy odpokutowywali	odpokutowywałyśmy +(e)śmy odpokutowywały
2 os.	odpokutowywałeś +(e)ś odpokutowywał	odpokutowywałaś +(e)ś odpokutowywała	odpokutowywałoś +(e)ś odpokutowywało	odpokutowywaliście +(e)ście odpokutowywali	odpokutowywałyście +(e)ście odpokutowywały
3 os.	odpokutowywał	odpokutowywała	odpokutowywało	odpokutowywali	odpokutowywały

bezosobnik: odpokutowywano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę odpokutowywał będę odpokutowywać	będę odpokutowywała będę odpokutowywać	będę odpokutowywało będę odpokutowywać	będziemy odpokutowywali będziemy odpokutowywać	będziemy odpokutowywały będziemy odpokutowywać
2 os.	będziesz odpokutowywał będziesz odpokutowywać	będziesz odpokutowywała będziesz odpokutowywać	będziesz odpokutowywało będziesz odpokutowywać	będziecie odpokutowywali będziecie odpokutowywać	będziecie odpokutowywały będziecie odpokutowywać
3 os.	będzie odpokutowywał będzie odpokutowywać	będzie odpokutowywała będzie odpokutowywać	będzie odpokutowywało będzie odpokutowywać	będą odpokutowywali będą odpokutowywać	będą odpokutowywały będą odpokutowywać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odpokutowujmy
2 os.	odpokutowuj	odpokutowujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odpokutowywałbym bym odpokutowywał	odpokutowywałabym bym odpokutowywała	odpokutowywałobym bym odpokutowywało	odpokutowywalibyśmy byśmy odpokutowywali	odpokutowywałybyśmy byśmy odpokutowywały
2 os.	odpokutowywałbyś byś odpokutowywał	odpokutowywałabyś byś odpokutowywała	odpokutowywałobyś byś odpokutowywało	odpokutowywalibyście byście odpokutowywali	odpokutowywałybyście byście odpokutowywały
3 os.	odpokutowywałby by odpokutowywał	odpokutowywałaby by odpokutowywała	odpokutowywałoby by odpokutowywało	odpokutowywaliby by odpokutowywali	odpokutowywałyby by odpokutowywały

bezosobnik: odpokutowywano by

bezokolicznik: odpokutowywać

imiesłów przysłówkowy współczesny: odpokutowując

gerundium: odpokutowywanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: odpokutowujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: odpokutowywany

odpowiednik aspektowy: odpokutować

Rz osobowy	+	odpokutowywać	+	(COŚ)
Rz osobowy	+	odpokutowywać	+	(za CO)

Zob. pokuta