społecznik - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba bezinteresownie działająca na rzecz innych ludzi i zajmująca się ich sprawami

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

hiperonimy:

działacz

aktywny, autentyczny, oddany, prawdziwy, urodzony, wielki, wspaniały, wybitny, zaangażowany, znany; lokalny, miejscowy społecznik
filozof i społecznik, lekarz i społecznik, nauczyciel i społecznik, pedagog i społecznik; społecznik i organizator, społecznik i patriota, społecznik i poeta, społecznik i polityk, społecznik i samorządowiec
dusza, pasja; typ społecznika; grupa; praca społeczników

	Jurek wszędzie, gdzie się znajdzie, tworzy wokół siebie ruch. Jest urodzonym społecznikiem. Zawsze wie, co dzieje się na mieście. źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
	Od zawsze byłem społecznikiem, sporo się przez to musiałem nasłuchać, bo żeby móc coś dla ludzi zrobić, zapisałem się bardzo wcześnie do partii. źródło: NKJP: Rafał A. Ziemkiewicz: Żywina, 2008
	Jeśli odwołać się do tradycji polskiej inteligencji, figura oświatowca, społecznika niosącego w lud kaganek wiedzy, będzie jedną z najbardziej charakterystycznych. źródło: NKJP: Eryk Krasucki: Międzynarodowy komunista Jerzy Borejsza – biografia polityczna, 2009
	Mieszkali tam dawni znajomi ojca, państwo Thorowie. Oboje byli typami prawdziwych społeczników, oboje jakby wymyśleni przez Żeromskiego, sporo zresztą takich ludzi spotykałam, właściwie rozpoznawałam. źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 2007
	To było liczne pokolenie inteligentów. Ono obsadziło stanowiska w ustawodawstwie społecznym, w inspektoratach pracy, w opiece nad młodocianymi. To byli społecznicy w prawdziwym tego słowa znaczeniu, jakich Polska Ludowa nie miała. źródło: NKJP: Aleksander Wat: Mój wiek: pamiętnik mówiony, 1967

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

Od: społeczny