małomówny
-
taki, który odzywa się rzadko i niechętnie
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- człowiek małomówny
- wyjątkowo małomówny
- cichy i małomówny; małomówny i nieśmiały, małomówny i skryty, małomówny i zamknięty w sobie
-
Szef tej hurtowni jest małomówny i niezbyt skłonny do współpracy z policją.
źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
[...] nie zdawał sobie sprawy z tego, jak wiele miejsca w jego sercu zajęła ta cicha, małomówna, płochliwa jak leśne zwierzątko, dziewczynka.
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zamach na wyspę, 2001
Nigdy dotąd nie spotkał takiej cichej, małomównej, skupionej osoby.
źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986
Dziadek Ignacy był bardzo sympatyczny, z dziadkiem Janem tyle tylko miał wspólnego, że obaj byli małomówni.
źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. małomówny
małomówny
małomówny
małomówne
małomówna
D. małomównego
małomównego
małomównego
małomównego
małomównej
C. małomównemu
małomównemu
małomównemu
małomównemu
małomównej
B. małomównego
małomównego
małomówny
małomówne
małomówną
N. małomównym
małomównym
małomównym
małomównym
małomówną
Ms. małomównym
małomównym
małomównym
małomównym
małomównej
W. małomówny
małomówny
małomówny
małomówne
małomówna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. małomówni
małomówni
małomówne
małomówne
D. małomównych
małomównych
małomównych
małomównych
C. małomównym
małomównym
małomównym
małomównym
B. małomównych
małomównych
małomównych
małomówne
N. małomównymi
małomównymi
małomównymi
małomównymi
Ms. małomównych
małomównych
małomównych
małomównych
W. małomówni
małomówni
małomówne
małomówne
-
mało + mówić; zob. mały, mówić