-
1.
coś, co stanowi lub może być postrzegane jako jeden obiekt, choć można w tym wyodrębnić mniejsze elementy -
ATEMATYCZNY
-
- logiczna, sensowna, spójna całość
- całość faktów, informacji; spraw
- tworzyć całość
- powiązać, złożyć coś w całość; coś układa się w całość
-
Pokawałkowane zdarzenia, przerywane w pół zdania dyskusje, błahe mozaiki z okruchów ludzkich twarzy, tylko strzępy wydarzeń, które nigdy nie połączą się w spójną całość.
źródło: NKJP: Michał Olszewski: Chwalcie łąki umajone, 2005
Uświadomiłem sobie, że na szczęście Krystyna jak na razie nic nie wie o molestowaniu Andrzeja. Gdyby znała ten epizod z życia swego męża, pewnie by powiązała wszystko w jedną całość.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
- Dlaczego to musi być takie skomplikowane. - Jakub czuł, że zaraz dopadnie go migrena. - Dlaczego tak trudno skleić z tego logiczną całość?
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Siostra, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. całość
całości
D. całości
całości
C. całości
całościom
B. całość
całości
N. całością
całościami
Ms. całości
całościach
W. całości
całości
-