-
1.
długi, cienki kawałek drewna, na którego jednym końcu znajdują się pióra, a na drugim ostrze, wykorzystywany jako pocisk i wystrzeliwany z łuku bądź kuszy -
[stszała] lub pot. [sczszała], lub pot. [szczszała]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
hiperonimy: pocisk
-
- pierzasta, płonąca; wystrzelona; tatarska strzała; zatrute strzały
- strzały łuczników
- strzała z kuszy, z łuku
- strzała z grotem
- strzały i bełty, strzały i łuki, strzały i oszczepy
- grot; świst strzały; lotki; chmura, deszcz, grad strzał
- strzała leci; przebiła, przeszyła coś; świsnęła; utkwiła w czymś, wbiła się w coś
- nałożyć, wypuścić/wypuszczać strzałę
- przebity, przeszyty, ugodzony strzałą
- biec, mknąć, pędzić jak strzała
-
Wojownik krzyknął coś do pozostałych, po czym napiął łuk i wypuścił strzałę.
źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
Nałożył strzałę na cięciwę; wstał z uniesionym łukiem.
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000
Tatarska strzała przeszywająca trębacza weszła do skarbnicy narodowych podań.
źródło: NKJP: Przerwany taniec i ognik świecy, Dziennik Polski, 2002-09-14
Robią zasadzki i w najbardziej nieoczekiwanej dla podróżnika chwili zasypują go z ukrycia deszczem strzał.
źródło: NKJP: Adam Elbanowski: Nowe królestwo Grenady. Historia naturalna, obyczajowa i domniemana, 2006
Co do zbroi husarskiej, to na pewno strzała z łuku jej nie przebijała.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. strzała
strzały
D. strzały
strzał
C. strzale
strzałom
B. strzałę
strzały
N. strzałą
strzałami
Ms. strzale
strzałach
W. strzało
strzały
-
psł. *strěla
< pie. dial. ( słow.-bałt.-germ. ) *strē-lā ‘smuga, pręga, promień, strzała’.