Jak korzystać ze słownika?

awantura

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. domowa

  • Definicja

    1.

    gwałtowna kłótnia, która może być połączona z agresywnym zachowaniem
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • Połączenia
    • domowa, uliczna; małżeńska, pijacka, rodzinna; publiczna; duża, gruba, potężna; niezła, porządna, poważna, prawdziwa; dzika, karczemna, kosmiczna, koszmarna, krwawa, piekielna, potworna, straszliwa, straszna, wściekła; głośna; mała; bezsensowna, nieprzyjemna; nocna, poranna; nowa, kolejna, ostatnia, wczorajsza awantura; ciągłe awantury
    • awantury i afery, awantury i bijatyki, awantury i bójki, awantury i burdy, awantury i kłótnie, awantury i konflikty, awantury i krzyki, awantury i przepychanki; libacje i awantury, pijaństwo i awantury, spory i awantury, wrzaski i awantury
    • powód, pretekst do awantury
    • zgłoszenie o awanturze
    • awantura trwa, wybucha
    • szukać, uniknąć/unikać awantury; nie chcieć, nie lubić
    • zapobiec/zapobiegać awanturze
    • prowokować, robić, spowodować, sprowokować, zrobić, rozpętać, urządzić/urządzać, wszcząć/wszczynać, wywołać/wywoływać, zacząć/zaczynać; poprzedzić; słyszeć, widzieć; pamiętać; zażegnać/zażegnywać awanturę
    • pachnie awanturą
    • doszło/dochodzi; prowadzić do awantury; zacząć/zaczynać od awantury; obyło się bez awantur; wezwany do awantury
    • zanosiło się na awanturę; brnąć; wdać się / wdawać się, wciągnąć się w awanturę
    • brać udział, uczestniczyć w awanturze
  • Cytaty

    W nocy wybucha kolejna awantura o za głośno grający telewizor. Marta kopie ciężarną Magdę w brzuch.

    źródło: NKJP: Bogdan Wróblewski: Tragiczna historia dwóch sióstr, Gazeta Wyborcza, 1999-02-13

    Dzwoniła zrozpaczona Basia Wrzesińska. Zabrała syna do swego mieszkania bez wiedzy męża. On przyjechał, zrobił dziką awanturę, pobił ją, trzeba było wzywać milicję.

    źródło: NKJP: Marian Brandys: Dziennik 1972, 1997

    [...] sąsiedzi od dłuższego czasu słyszeli odgłosy awantur i bijatyk. Po awanturach mężczyzna i kobieta zazwyczaj jednak szybko się godzili [...].

    źródło: NKJP: (EK): Konkubent podejrzewany o zabójstwo, Dziennik Polski, 2005-07-16

    Coraz częściej [...] dochodziło do awantur między siostrami.

    źródło: NKJP: Barbara Jakubowska: Jak mądrze kochać dzieci, 2001

    Długie oczekiwanie na pociąg działało na podróżnych wyjątkowo drażniąco. Wszyscy byli podenerwowani i wystarczył byle pretekst, aby przyjacielska rozmowa zamieniła się w karczemną awanturę.

    źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Nic już nie słychać, Esensja, 2007-05
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. awantura
    		 awantury
    D. awantury
    		 awantur
    C. awanturze
    		 awanturom
    B. awanturę
    		 awantury
    N. awanturą
    		 awanturami
    Ms. awanturze
    		 awanturach
    W. awanturo
    		 awantury
  • Składnia
    bez ograniczeń + awantura +
    (o CO)
  • Pochodzenie

    fr. aventure 'zaskakujące zdarzenie; przygoda'